เวลาพูดคุยกันโดยเฉพาะเรื่องการเมืองกับใครสักคนในช่วงปีที่ผ่านมา เรื่องน่าเบื่ออย่างหนึ่งคือการยกสภาพความจริง ว่าสภาพอุดมคตินั้นไม่มีจริง

สักพักข้อโต้แย้งว่าสภาพอุดมคติไม่มีจริงก็กลายเป็นข้อสนับสนุนจากสภาพห่างไกล จากความเป็นอุดมคติไปได้อย่างน่ามหัศจรรย์

ข้อเท็จจริง (ซึ่งเป็นได้เพียงเท็จหรือจริง) ว่าสภาพอุดมคติไม่มีจริง มักเป็นการโต้เถียงที่ไม่ก่อให้เกิดปัญญาและความคิดใดๆ และสวนทางกับข้อเท็จจริง (อีกเช่นกัน) ว่าความรู้จำนวนมากที่เราใช้ในชีวิตจริงทุกวันนี้ มาจากการเรียนสภาพอุดมคติของสิ่งรอบตัวเราจำนวนมาก

เราคงไม่บอกว่ากฎของนิวตันไม่เป็นจริง แม้จะเล็กน้อยแค่ไหน แล้วก็เลิกเรียนมันไปเสียเฉยๆ

การไม่อยู่ ไม่เคยอยู่ หรือไม่มีใครเคยอยู่ ในสภาพอุดมคติ ไม่ได้บอกว่าเราไม่สามารถเข้าใกล้ หรือไม่สามารถเข้าใกล้ สภาพอุดมคติไปได้อีกขั้น ปัญหาหลายอย่างที่เกิดจากสภาพนอกเหนือสภาวะอุดมคติสามารถจัดการได้หากเราเข้าใกล้สภาวะมากพอ แบบเดียวกับที่สูตรฟิสิกส์หลายตัวสามารถทำให้ง่ายลงด้วยคำว่า “น้อยมากตัดทิ้ง”

การหาเส้นทาง การรู้ทิศทางที่จะเดิน ยังไงคงดีซะกว่าเดินเปะปะไปมา

เรื่องที่ไม่เคยคิดมาสมัยเด็กๆ คือจะได้มีโอกาสเดินทางไปต่างประเทศเยอะเท่านี้ ช่วงแรกๆ ก็งงๆ ไปแล้วไม่รู้จะทำอะไร ช่วงหลังเริ่มจับจุดได้ว่าเดินพิพิธภัณฑ์ กับกินของกินท้องถิ่นนี่ล่ะเวิร์คสุด (จนกว่าจะมีโอกาสไปเที่ยวแบบยาวๆ เป็นเดือนๆ ตามที่ฝันไว้)

เลยมานึกๆ ที่ที่เคยไปมาแล้ว

• อังกฤษ
  • เทพที่สุดเท่าที่เคยไปมา มีเยอะ ใหญ่ และฟรี
  • ทุกที่จะมีเงินสนับสนุน “ที่แนะนำ” บอกไว้พร้อมตู้หยอดเงิน แต่ไม่มีการเก็บเงิน เดินเข้าไปได้เลย
  • ที่คนไปหลังๆ คือ National History Museum, กับ National Gallery
  • แต่ที่ผมไปเองแล้วประทับใจสุดคือ National Portrait Gallery เนื่องจากภาพบุคคลส่วนมากเป็นการเมือง เลยกลายเป็นการเรียนประวัติศาสตร์อังกฤษ
  • ไปเดินแล้วงงๆ รู้แต่ภาพสวยดีไม่ปะติดปะต่อ แต่มีหนังสือขาย ถ้าได้ไปอีกครั้งคงอินมากกว่าเดิมเยอะ เพราะอ่านประวัติศาสตร์อังกฤษเยอะขึ้นมากในช่วงหลัง
• สิงคโปร์
  • ไม่ฟรี แพงพอสมควร แถมเล็ก
  • วันที่ไปเป็นวันชาติ National Museum เข้าฟรีหนึ่งที่
  • มีภาษาอังกฤษให้แทบทุกที่ อ่านออก
  • อันแรกที่เข้าไปคือ Peranakan Museum แสดงวัฒธรรมจีนโพ้นทะเลในสิงคโปร์ เทพมาก อันนี้แนะนำ
  • ที่อินเพราะจริงๆ แล้วมันใกล้กับคนจีนบ้านเรามาก แต่วัฒนธรรมจีนในสิงคโปร์หายไปเยอะมากแล้ว เหตุผลหนึ่งคือการจัดสรรที่ดินใหม่ทำให้คนจีนกระจายตัวไป
  • แต่ที่ชอบเพราะมันสะท้อนหลายมุม ความยุ่งเหยิงของการเปลี่ยนผ่านจากวัฒนธรรมจีนดั้งเดิมมาเป็นคนเมืองสมัยใหม่ ฯลฯ
  • National Museum เป็นห้องจัดแสดงชั่วคราวเยอะ ทั้งด้านหน้า ด้านล่าง และด้านบน
  • มีห้องประวัติศาตร์ แต่วันที่ไปคิวยาว เลยหนี
  • ฝั่งตรงข้ามเป็น Art Gallery ตอนที่ไปเป็นนิทรรศการของไทย แต่ส่วนถาวรก็น่าสนใจดี มีห้องสอนการดูงานศิลปะด้วย
  • โซนพวกนี้เดินถึงกันได้หมดแม้จะเหนื่อยหน่อย
• ญี่ปุ่น
  • เก็บเงิน และใหญ่โคตร
  • แทบไม่มีภาษาอังกฤษเลย บรรลัยมาก
  • ค่อนข้างกระจัดกระจาย เป็นหย่อมๆ ถ้าไม่ได้อยู่ยาวๆ ไม่มีทางทั่ว
• ไต้หวัน
  • ได้ไปอันเดียวคือ National Palace Museum
  • แต่ก็ซัดไปทั้งวันแล้ว
  • เก็บเงิน เดินทางลำบาก ออกนอกเมืองไปไกล
  • หาหนังสืออธิบายภาษาอังกฤษไม่เจอ

ที่ควรหาโอกาสไปอีกประเทศคือฮ่องกง