คำถามโลกแตกที่แทบทุกคนต้องเคยเจอ คือเรารักคนรักของเราที่ตรงไหน ผมเคยถามคำถามนี้กับตัวเอง มันมีคำตอบมากมายจนไม่รู้ว่าเราจะเรียกมันว่าเป็นเหตุผลได้จริงๆ รึเปล่า
แต่คำถามที่ตามมาคือ ถ้าวันหนึ่ง เขาที่เรารักไม่ได้มีคุณสมบัติข้อนั้นอีกต่อไปล่ะ เราจะยังรักเขาอยู่ไหม หรือจะยิ่งกว่านั้น ถ้ามีคนอื่นที่มีคุณสมบัติเหล่านั้นตรงกันล่ะ เราจะไม่หันไปรักเขาหรือ
ตัวตนของคนที่เรารักนั้นอยู่ที่ตรงไหนกัน หน้าตา? ลักษณะนิสัย? ความทรงจำ? หรือร่างกาย?
มันอยู่ตรงไหนกัน?
มีคำกล่าวไว้ ว่าคนที่ไม่เคยผิดพลาดคือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย
เราทุกคนล้วนเคยผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น เราควรจะเรียนรู้จากมัน และเราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
สักวันหนึ่งความเจ็บปวดจากความผิดพลาดจะทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
แต่แม้เราเรียนรู้จากมันแล้ว และไม่ได้เจ็บปวดกับมันอีกต่อไป
หลายๆ ครั้งที่เรามองย้อนกลับไปในความผิดพลาดของเรา ก็คงอดไม่ได้ที่จะถามกับตัวเองว่าเราเสียอะไรไประหว่างทางนั้น
คนดีคนที่หนึ่ง เป็นคนเห็นแก่ตัวในสายตาคนรอบข้าง เขาทำงานเพื่อเงิน เขาไม่ยอมทำงานล่วงเวลา แต่เขามีเวลาให้ครอบครัว เพื่อนฝูง
คนดีคนที่สองเป็นคนดีให้สายตาคนรอบข้าง เขาทำงานเพื่อคนอื่น เพื่อนร่วมงานรักเขา แต่ครอบครัวของเขาต้องทนทุกข์กับเวลาที่มีน้อยนิด
คำถามอย่างหนึ่งที่เราถามเสมอเมื่อเราพบของหรือผู้คนก็ตาม คือสิ่งที่เราเห็นนั้นเป็นของแท้รึเปล่า
น่าแปลกใจว่าเมื่อเราถามคำถามนั้นแล้ว เรากลับบอกไม่ได้ว่า “ของแท้” ของเรานั้นคืออะไรกัน
ขณะที่เราห้องอัดพยายามอย่างหนักที่จะ “ปรุง” เสียงให้เพราะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เราคนฟังเองนั้นก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะพยายามให้เสียงไม่ผิดเพี๊ยนไปจากซีดี
นี่เองคงเป็นเหตุให้ไฟล์เสียงแบบ Loseless ขายแพงกว่าปรกติสองสามเท่า
ในรูปแบบเดียวกัน เราตั้งคำถามกับคนรอบข้างว่าเรากำลังรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาอยู่รึเปล่า
เราอยากได้รู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเขาเป็นอย่างไรกัน
เราตั้งคำถามกับคนอื่นๆ โดยที่บางทีแล้วเมื่อถูกตั้งคำถามแบบเดียวกัน เราก็อาจจะตอบไม่ได้
คำถามใหม่คือ ตัวตน “แท้ๆ” ที่เราอยากรู้จักนั้น มันสำคัญจริงๆ น่ะหรือ….