เรื่องหนึ่งที่นักอนุรักษน์ทั้งหลายกล่าวหาคนไอทีว่าไป “แหกตา” พวกเขามาช้านานคือเรื่องของการใช้กระดาษ ขณะที่เทคโนโลยีหลายๆ อย่างจะสามารถนำมาใช้งานแทนกระดาษได้ แต่การใช้กระดาษก็ดูเหมือนไม่ได้ลดลงไปแม้แต่น้อย การเข้ามาของ eBook อาจจะช่วยได้บ้างที่ให้ใช้เลือกพิมพ์บทความที่พวกเขาจะอ่านแทนที่จะพิมพ์ทั้งเล่ม แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอย่างที่หวัง

เทคโนโลยี eInk ดูเหมือนจะเป็นความหวังต่อไป ด้วยการผลิตจอ LCD แบบพิเศษที่แทบจะไม่กินหรือไม่กินพลังงานเลยขณะแสดงภาพ แต่ใช้พลังงานเมื่อเปลี่ยนภาพเท่านั้น สร้างความหวังว่าอนาคตเราจะใช้กระดาษลดลงกันเสียที

ผมตั้งคำถามกับเรื่องนี้เมื่อเดินไป IT Mall ครั้งล่าสุด แล้วเห็นว่ามีหมึกเติมแบบกันน้ำวางขายกันแล้ว แม้จะราคาค่อนข้างแพงไปสักหน่อยก็ตามที

น่าสนใจมากว่าในเมื่อหมึกแบบเดิมๆ ของเรานั้นไม่กันน้ำ ทำไมเราจึงไม่ใช้จุดนี้มาเป็นข้อดีแทนที่จะเป็นข้อเสีย

ผมนึกถึงพลาสติกแบบ 80 แกรมเท่ากระดาษ ไม่ใช่แผ่นใสแต่เป็นพลาสติกขุ่นๆ หยาบๆ

ถ้าเราใช้พลาสติกแบบนี้มาพิมพ์กับหมึกที่ไม่กันน้ำ โดยเราอาจจะพัฒนาพลาสติกให้หมึกเกาะได้ดีขึ้น กลับกันเราอาจจะพัฒนาหมึกเองให้ละลายน้ำได้ดีขึ้นแทนที่จะทนน้ำ สิ่งที่เราได้อาจจะเป็นกระดาษแบบใช้ซ้ำได้ไม่จำกัด

แค่เอาไปล้างน้ำ…..

ผมนึกถึงเทคโนโลยีประกอบที่เจ๋งกว่านั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเรามีระบบการจัดการเอกสารที่ดีพอ ถ้าทุกหน้ากระดาษที่เราพิมพ์ออกมามี barcode ระบุหมายเลขเอกสารและมาร์คตำแหน่งของกระดาษไว้ให้เรียบร้อย

เราอาจจะใช้ปากกาแบบพิเศษเขียนโน้ตลงไปในกระดาษนั้น แน่นอนว่าหมึกของปากกานั้นต้องละลายน้ำได้เหมือนๆ กัน

เมื่ออ่านและเขียนจนเสร็จแล้วก็แสกนกลับเข้าไปในคอมพิวเตอร์ ด้วยเครื่องแสกนราคาไม่ถึงพันบาท หรือที่มาเป็น multifunction ราคาสามพันกว่าบาทในตอนนี้

ซอฟต์แวร์จัดเก็บเอกสารจะเก็บเอกสารเข้าไปหาว่าหมายเลขของเอกสารที่แสกนคือไฟล์ใด แล้วรวมเซฟเอาเฉพาะส่วนที่เป็นคอมเมนต์เก็บไว้เพื่อให้เลือกพิมพ์ได้ในอนาคต

ทั้งหมึกและกระดาษไม่น่าจะใช้เทคโนโลยีอะไรพิศดารขนาดนั้น ราคาน่าจะทำได้ในเร็วๆ นี้

หลายคนอาจจะเคยได้ยิน Random act of kindness กันมาบ้าง แต่ง่ายๆ แล้วมันคือการที่เราพยายามเป็นส่วนหนึ่งให้โลกน่าอยู่ขึ้นอีกหน่อย ด้วยการกระทำสิ่งดีให้กับคนอื่นๆ รอบตัว โดยไม่สนว่ากับใครหรือเวลาไหน

โครงการที่น่าสนใจอันหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นคือโครงการ Free Hugs ที่ผู้ดำเนินการจะออกไปตามถนนแล้วชูป้ายประกาศตนว่ายินดีจะกอดกับใครก็ตามที่ต้องการ

ผมนึกถึงโครงการเช่นนี้ แล้วนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนรอบข้าง เราอาจจะมีคนที่เรารักไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ แฟน ญาติ ฯลฯ เราอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ดี มีช่วงเวลาพิเศษต่อกันมา

แต่สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์นั้นอาจจะกลายเป็นเรื่องปรกติ ไปในวันหนึ่ง อาจจะเป็นเรื่องปรกติที่เราต้องให้เค้กทุกวันเกิด หรือให้ของขวัญทุกวันคริสตมาส

แต่จะเป็นยังไง ถ้าเราสุ่มวันขึ้นมาสักวันให้กับคนที่เรารัก แล้วยกให้วันนั้นเป็นวันพิเศษสำหรับเขา เราอาจจะซื้อของขวัญให้โดยไม่ต้องรอเทศกาลอะไร เราอาจจะให้ของขวัญโดยไม่ต้องรอโอกาสพิเศษ

เราก็แค่อยากให้มีวันพิเศษ ในวันที่ไม่ได้พิเศษอะไร เพราะเราอยากบอกให้เขารู้ว่าเขาเป็นคนพิเศษสำหรับเรา

รายการสิ่งที่จะทำกับการใช้ลินุกซ์

– Sync Password ระหว่าง PAM กับ MySQL

– ติดตั้ง samba-vscan ใน ubuntu อันนี้อาจจะต้องแกะ rpm มาลงเองด้วยมือ เหมือนตอน apache mod_authnz_external

– ลง KnowledgeTree ให้ค้นหาภาษาไทยได้ด้วย (ไม่แน่ใจว่าใช้ KU Cut จะได้มั๊ย)

เรื่องหนึ่งที่ผมชอบมาใน ThinkPad แต่ไม่เคยได้เขียนถึงคืออุปกรณ์ของ ThinkPad นั้นออกแบบมาเพื่อให้ผู้ใช้เข้าไปแก้ไขได้เองค่อนข้างมาก เช่นปุ่มถอด CD-ROM ที่ดึงออกมาได้โดยไม่ต้องใช้ไขควง หรือกระทั่งจะถอดโน่นถอนนี่ก็มีคู่มือมาให้แถมบนตัวเคสก็มีสัญลักษณ์บอกไว้ชัดเจน

พอดีวันก่อน EPSON CX2800 ของผมก็กลับบ้านเก่า ด้วยความที่หมดประกันแล้ว และคิดว่าปัญหาน่าจะมีแค่ฟิวส์ขาดเพียงเท่านั้นเพราะไฟไม่เข้าเลย เลยหยิบไขควงมาจะเปิดเอง

เลยได้รู้ว่าสำหรับพรินต์เตอร์ราคาถูกแล้ว ไขควงไม่ใช่อะไรที่พึ่งพาได้แม้แต่น้อย ด้วยความที่ต้องการลดต้นทุน EPSON ใช้สลักจำนวนมากมายที่คนไม่มีคู่มือช่างไม่มีทางเปิดเครื่องออกมาได้

เลวร้ายกว่านั้นคือ Power Supply นั้นไปอยู่ด้านในสุด ทำให้เวลาจะเปลี่ยนต้องถอดเครื่องออกมาทั้งหมด ซึ่งเดาได้เลยว่าถ้าผมถอดเองจะเกิดอาการ “ญี่ปุ่นทำเกิน” แน่ๆ

เลยต้องถอดใจแล้วเตรียมขับรถไป IT Mall

ประเด็นการซ่อมบำรุงโดยผู้ใช้เป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับผม และเป็นประเด็นที่คงทำให้ผมไม่ได้จับ MacBook AIR ไปตลอดกาล (นอกจากจะได้ฟรี)

นอกเรื่องมาถึงโอเพนซอร์ส ซอฟต์แวร์โอเพนซอร์สก็เหมือนกับคอมพิวเตอร์แบบเดสก์ทอปประกอบเอง มันอาจจะไม่เท่ห์ มันอาจจะยุ่งยากไปบ้างเวลาติดตั้งและเริ่มใช้งาน แต่เรื่องสำคัญของมันคือเมื่อมีปัญหา หรือเมื่อต้องการแต่งเสริมสิ่งต่างๆ แล้ว “มันทำได้”

ผมติดตั้งเซิร์ฟเวอร์มาหลายเครื่อง ความต้องการคล้ายๆ กันคือผู้ใช้ไม่ต้องการจำรหัสผ่านเพิ่มเติมมากมาย น่าสนใจว่าด้วยโอเพนซอร์ส ผมทำให้ทุกโปรแกรมสามารถเชื่อมต่อผ่าน PAM เพื่อใช้รหัสเดียวกันทั้งเครื่องได้

และเวลาทำได้นี่มันสนุกดีไม่ใช่น้อยเลย