SEO is here

ผมประกาศชัดมานานว่าผมเกลียดการกระทำ SEO ใดๆ ที่ไปยุ่งกับเว็บคนอื่นโดยเจ้าของเว็บเขาไม่ได้ยินดี และผมเรียกการกระทำนั้นว่าสแปมทั้งหมด

ผมคิดมานานว่าหากมีโอกาส จะรวบรวมเว็บจำนวนหนึ่งมาร่วมกัน “ต่อต้าน” การกระทำเช่นนี้ เพื่อสร้างผลลบให้กับการกระทำจนกระทั่งอย่างน้อยที่ที่สุด กลุ่มผู้เข้าร่วมได้รับการปกป้องจากการกระทำนั้น

สมาคมสำหรับการต่อต้านนั้นคิดไว้นานแล้วว่าจะรวบรวมกันมา ที่คิดไม่ออกคือ แล้วจะทำอะไรดีเมื่อถูกบุคคลเหล่านี้โจมตี

วันนี้แว๊บขึ้นมาว่าน่าจะมีวิธีที่ดีกว่า ด้วยการสร้างเว็บมาทำ SEO แข่งกันเสียเลย

แนวคิดคือแทนที่เราจะปล่อยให้พื้นที่คีย์เวิร์ดบางอย่าง กลายเป็นพื้นที่เน่าๆ ที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่มนุษย์ไม่สามารถอ่านให้มีประโยชน์ขึ้นมาได้ หรือเป็นข้อมูลละเมิดลิขสิทธิ์ เราทำข้อมูลจริงขึ้นมาแข่งกันเสียในคีย์เวิร์ดนั้นๆ

ช่องทางที่เหล่าสแปมเมอร์เหล่านี้มักอาศัยอยู่เสมอๆ คือเว็บเนื้อหาจริงๆ นั้นไม่ได้สนใจจะทำ SEO กับคีย์บเวิร์ดใดเป็นพิเศษ เพราะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า

แต่สมาคมต่อต้าน SEO นี้จะทำหน้าที่นั้น ด้วยการสัญญากันและกันของเว็บในเครือข่าย ว่าจะผลักดันให้เว็บที่สร้างขึ้นเพื่อต่อต้านนั้นขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งแทนได้ เช่้นทุกเว็บจะรับ feed ที่มีลิงก์ของเว็บกลางนี้ และสัญญาว่าจะวางมันไว้ในตำแหน่งที่มีผลต่อ SEO สูงๆ เช่นด้านบนของเว็บ โดยลิงก์ด้วยคีย์เวิร์ดที่ตรงกับคีย์เวิร์ดที่ถูกโจมตี เพื่อดันให้เว็บกลางนี้มีอันดับลอยขึ้นมาแล้วผลักเว็บผู้โจมตีลงไป

จุดสำคัญของเรื่องนี้คือกฏการลงมือ (Rules of Engagement) ที่ต้องชัดเจน ไม่อย่างนั้นสมาคมนี้จะกลายเป็นเครื่องมือทำ SEO ไปเสียเอง

  1. เว็บในเครือข่ายต้องถูกโจมตี และอาจจะต้องถูกโจมตี “มากพอ” เช่นว่ามีคนมาโพสครั้งเดียวลบทิ้งก็จบ อาจจะไม่นับ
  2. การโจมตีนั้นต้องมีผล เช่นว่าเว็บที่มาทำ SEO  หรือเว็บในเครือข่ายเดียวกันได้ขึ้นอันดับหนึ่งของกูเกิล พวกทำแล้วแป๊กให้ปล่อยไป
  3. การตอบโต้มีหลายระดับ นับแต่การผลักเว็บนั้นลงจากที่หนึ่ง ไปจนถึงการผลักมันลงไปจากหน้าแรก (ด้วยการสร้างเว็บจำนวนมากพอมาทำ SEO ในคีย์เวิร์ดเดียวกัน

เนื้อหาที่นำมาใส่ในเว็บเหล่านี้ต้องเป็นเนื้อหาจริง เช่นช่วยกันเขียนบล็อกท่องเที่ยว, ของกิน ฯลฯ ลงเว็บเดียวกัน เนื้อหาทั้งหมดต้องเป็นเนื้อหาใหม่ และลิงก์ไปยังเว็บที่มีเนื้อหาจริงในหมวดหมู่เดียวกัน เพื่อให้เว็บเหล่านั้นได้อันดับกลับมาหลังจากโจมตีสิ้นสุดลง

ยังคิดไม่สุดดีไม่รู้ว่าจะทำได้จริงรึเปล่า

 

บาป

ไม่รู้บาปมากไหม แต่พิมพ์จากคีย์บอร์ดบนหน้าตักนี่มันสนุกจริงๆ ชอบเลยอันนี้

 

ความดีที่กูไม่ได้ทำ

น่าดีใจที่เราเกิดมาบนโลกที่มีโอกาสทำความดีได้มากมายนัก

ดูสินั่น บิล เกตต์บริจาคเงินแทบหมด

ดูสินั่น ตระกูล Rockefeller บริจาคจนรพ. หลายแห่งในไทยก็ก่อตั้งได้อย่างแข็งแกร่ง

เศรษฐีมากมาย คนดังจำนวนมากออกมาช่วยกันสร้างสรรค์เรื่องดีๆ ให้สังคม

ดูสินั่น คนนั้นมีเงินมากมาย แต่กลับบริจาคเพียงเล็กน้อย เราต้องช่วยกันประณามมัน

มันต้องไม่มีที่ยืนในสังคมนี้ คนบริจาคเพียงเท่านี้ไม่ควรมีหน้าอยู่ในสังคม

ดูสินั่น มันไม่เคยแสดงหลักฐานว่ามันเคยได้ช่วยเหลือคนตกยากเสียเท่าใด

ดูสินั่น ครั้งนี้มันจำเป็นเห็นๆ มันกลับไม่ยอมช่วยเหลือใคร

ดูสินั่น เราลงแรงแบกของมากมาย มันมีเงินทำไม่ไม่ให้เงินมาสนับสนุนเรา

ดูสินั่น เราลงเงินและลงแรง มันเป็นคนดังทำไมไม่ช่วยโปรโมทเรา

ผมยังเชื่อในความดีของมนุษย์ ผมยังเชื่อว่าสังคมเราไม่จำเป็นต้องควบคุมด้วยกฏเกณฑ์ที่ตายตัวไปทั้งหมด แต่ความดีที่มีอยู่ในตัวแต่ละคน จะรวมกันสร้างสรรค์เรื่องดีๆ ในโลกได้มากมาย

แต่เมื่อเราเริ่มเอาความดีของเราเอง หรือแย่กว่านั้นคือเอาความดีของคนอื่น ไปเป็นไม้บรรทัดคาดคอคนอื่นว่านี่คือเส้นที่ไม่ควรทำเพราะมันจะกลายเป็นความ “ชั่ว” เรายังเรียกมันว่าความดีได้หรือ

ในแง่หนึ่ง เราเองก็ไม่อยากให้เส้นความดีความชั่วนั้นชัดเจน เพราะกลัวว่าวันหนึ่งเราจะรวย หรือมีอำนาจ หรือดังเท่านั้นแล้วต้องแบกรับแอกนั้นไว้เอง แต่ในแง่หนึ่งที่วันนั้นของเรายังมาไม่ถึง เรากลับเที่ยวเอามาตรฐานความดีที่เราคิดขึ้นไปวางใส่คนอื่นด้วยความสะใจ

นี่มันความชั่วช้าชัดๆ