เรื่องที่ท้าทายที่สุดเรื่องหนึ่งของผมคือการยอมรับความผิด และพลาดทั้งหลายที่ได้ทำลง ในตลอดช่วงเวลาที่ผ่านๆ มา

การทำผิดและพลาดไม่ใช่เรื่องดีและน่าภูมิใจแต่อย่างใด แต่หลายๆ ครั้ง (จริงๆ แล้วคงเกือบทุกครั้ง) สิ่งที่สำคัญมากคือการยอมรับให้ได้ว่าการตัดสินใจของเรานั้นไม่สมบูรณ์ และต้องการการแก้ไข พร้อมๆ กับการถ่ายทอดประสบการณ์ที่ผิดพลาดนั้นเพื่อให้คนรุ่นต่อๆ ไปได้เดินไปในทางที่ไม่ซ้ำรอยที่ผิดพลาดของเราอีกครั้ง

ในชีวิตจริง มนุษย์เรามักมีกลไกในการปกป้องตัวเองอยู่เสมอๆ เรามักหาเหตุผลดีๆ มาอธิบายความผิดพลาดของเราได้อย่างสวยหรู แต่ในใจเราก็รู้ดีว่าเหตุผลที่แท้จริงนั้นไม่ได้สวยหรูอย่างเราอ้างไว้นั้น

ถึงจุดหนึ่ง เราต้องยอมรับความผิด ถึงจุดหนึ่ง เราต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น และถึงจุดหนึ่งเราต้องเผชิญหน้ากับผลลัพธ์นั้น และแก้ไขความผิดพลาดนั้นให้ดีที่สุด

มันไม่ใช่เรื่องง่าย มันไม่ใช่เรื่องสนุก ตรงข้ามมันเจ็บปวดเสมอกับการต้องยอมรับและแก้ไข

แต่ความผิดพลาดแทบทุกอย่างมีทางแก้ไขเสมอ และยิ่งกว่านั้น การแก้ไขนั้นให้ผลดีกับตัวเรามากกว่าที่เราจะทนอยู่กับความผิดพลาดนั้นไปเรื่อยๆ เสมอ

ถ้าเราสามารถตระหนักถึงข้อเท็จจริงนี้ และเราเริ่มต้นแก้ไขมันได้

หลังจากจุดนั้น เมื่อเราได้มองกลับมาที่ตัวเราในอดีต เราคงยิ้มและดีใจที่เราได้เรียนรู้ที่จะเติบโตขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง