จริงๆ ว่าจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ค้นๆ ที่มาแล้วเจออะไรแปลกๆ เลยขอกลับไปแปลงเรื่องอีกหน่อย

มีเพลงที่น่าสนใจเพลงหนึ่งของบอย โกสิยพงษ์ ที่ชื่อว่า “เหตุผล” พูดถึงการให้และการรับที่เรามักคิดว่าเมื่อมีการให้ สิ่งที่เกิดขึ้นอีกข้างหนึ่งคือการรับเสมอๆ

แท้จริงแล้วขณะที่เราให้นั้นคงแทบไม่มีครั้งไหนเลยที่เราจะไม่ได้รับ เราอาจจะได้รับสิ่งตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ เช่น รอยยิ้ม คำขอบคุณเบาๆ หรือจะเป็นการแสดงท่าที่ที่ขอบคุณ แม้กระทั่งความภูมิใจในตัวเอง ก็ยังคงเป็นสิ่งที่เราได้รับเสมอๆ เมื่อเราเป็นผู้ให้

สิ่งที่เราต้องการอาจจะไม่ใช่การตอบแทนจากคนรอบข้างที่เท่าเทียมกันในแง่ทางวัตถุ แต่เราอาจจะต้องการให้ตัวเราเองตระหนักถึงสิ่งที่เราได้รับเมื่อเราได้ให้นั่นเอง

หากเราตระหนักได้ การให้โดยไม่เรียกร้องก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร