เคยมีสาวคนหนึ่งพูดกับผม ว่าคนเราถ้าเลือกได้ เธอคงเลือกที่จะไม่เป็นแฟนกับใคร แต่เลือกที่จะเป็นเพื่อนกับทุกคนดีกว่าด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าเพื่อนนั้นไม่มีวันเลิกกัน แต่แฟนนั้น โอกาสเลิกสูงกว่าโอกาสแต่งงาน (เพราะเราแต่งงานกันครั้งเดียว?)
คำถามที่ผมอยากจะถามสาวคนนั้นแต่ไม่ได้ถามคือ เอาเข้าจริงแล้ว เราจะมีความสุขกับชีวิตที่มีแต่เพื่อนจริงๆ น่ะหรือ?
นิสัยอย่างหนึ่งที่เหมือนจะไม่มีเหตุผลของมนุษย์เราคือความปรารถนาที่จะเป็นเจ้าของ เราอยากเป็นเจ้าของสิ่งต่างๆ มากมาย ทั้งที่หลายๆ ครั้งเราก็ไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านั้นตลอดเวลา
เมือ่ถึงเวลาหนึ่ง กับคนหนึ่งที่เราต้องการความ “เป็นหนึ่ง” กับคนๆ นั้นแล้ว เรายอมได้หรือที่จะเป็นแค่เพื่อนกับเขาต่อๆ ไป
ได้รับแรงบันดาลใจจาก Spider-Man 3 (เกี่ยวม่ะ?)
ปล. จะหายไปหลายวันนะครับ หนีเที่ยวต่างจังหวัด
ถ้าเลือกได้ไงคะ
แต่ส่วนใหญ่จะเลือกไม่ได้หรอก น่าจะเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะต้องรักใครสักคน ผู้หญิงที่พูดเช่นนี้อาจจะผ่านประสบการณ์เลิกรักอกหักมาก่อน และรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดกระทั่งเปรยประโยคนี้ให้ได้ยิน
ส่วนใหญ่เวลาเลิกเป็นแฟนกันแล้ว มันจะไม่ค่อยกลับมาเป็นเพื่อนแล้วน่ะสิ
คมจริง ๆ
เอิ่ม
สุดท้ายแล้ว คู่ชีวิต
ก็คือเพื่อนที่จะอยู่กับเราตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่ดี
แล้วมันจะต่างกันตรงไหน?
กับเพื่อนแสดงความรักได้ไม่เท่ากับแฟนครับ