ครั้งหนึ่ง เคยมีพ่อคนถึงเข้ามาถามผมว่าจะทำอย่างไรลูกของเขาจึงจะอ่านหนังสือได้เช่นเดียวกับผม ผมตอบเข้าว่านิสัยการอ่านเป็นเรื่องของการใช้เวลาในการปลูกฝังความคิด ดังนั้นหากเขาอยากให้ลูกรักการอ่าน เขาก็ควรใช้เวลากับลูกเพื่อชี้นำให้ลูกรักการอ่าน เขาเงียบไป….
ไม่รู้ว่าผมอคติไปรึเปล่า แต่ผมเชื่อว่าพ่อแม่ไม่น้อยเลยที่คิดว่าเขาสามารถสร้างนิสัยหลายๆ อย่างให้กับลูกได้ด้วยการจ่ายราคาบางอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงิน เมื่อเขาพบว่าคำตอบของการสร้างนิสัยบางอย่างกลับไม่สามารถซื้อด้วยเงินที่เขายินดีจ่ายเท่าใหร่เท่ากัน เขากลับไม่สามารถยอมรับที่จะจ่ายเป็นอย่างอื่น เช่นเวลา ความรัก หรือการแสดงออกได้
ผมไม่ใช่พ่อคน และคงยังไม่มีโอกาสได้เป็นไปอีกนาน แต่ผมพบว่าหลายๆ ครั้งแล้วคนทั่วๆ ไปก็ไม่ได้ต่างจากพ่อคนนั้นเท่าใหร่เลย เราคาดหวังว่าเราจะจ่ายราคาบางอย่าง “เท่าใหร่เท่ากัน” อยู่เสมอ แต่เรากลับพบว่าสิ่งที่เราอยากได้มานั้น กลับเรียกร้องสิ่งราคาที่เราให้ไม่ได้แม้แต่น้อย เรากลับเฝ้าถามต่อฟ้าว่าทำไมมันจึงเป็นเช่นนั้น
เราอาจจะอยากประสบความพบชีวิตที่ตื่นเต้น เราอาจจะใช้เวลาท่องเที่ยวมากมาย แต่ชีวิตที่ตื่นเต้นนั้นอาจจะต้องการการเดินทางออกนอกเส้นทางมากกว่ามากกว่าที่เราเดินทางอยู่ ดอกไม้ช่อโตในมือของเราอาจจะไม่มีค่าอะไรถ้าเรายังไม่ได้คุยกับคนที่เราซื้อดอกไม้มาให้
ราคาไม่ใช่แค่เงิน ในชีวิตจริงแล้ว น้อยครั้งมากที่เราจะซื้อสิ่งต่างๆ มาได้ด้วยเงิน
โลกอาจจะถูกสร้างขึ้นมาให้เป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรกก็เป็นได้…
เดี๊ยวผมจะจำไว้สอนลูก :P
บางทีโอกาสในการเป็นพ่อคนมันมาง่ายกว่าที่เราคิดนะ :D
เงิน ก็แค่ สิ่งที่กำหนดขึ้นมา เป็นอัตราแลกเปลี่ยนกันอย่างหนึ่ง
จริงๆแล้ว เงินไม่มีอำนาจอะไรเลย และไม่ใช่พระเจ้า
และ เงินก็ซื้อความสุขไม่ได้
ปัญหาหลายอย่าง มักแก้ได้ด้วยเงิน แต่ก็ไม่ทั้งหมด
ความรัก แก้ปัญหาได้มากกว่า แต่ก็มักจะต้องใช้ประกอบกับ ความอดทน
หลายคนเลยเลี่ยงไปใช้วิธีแรกกันมาก