พระอาทิตย์คล้อยต่ำลง แสดงถึงจุดสิ้นสุดอีกครั้งของวันหนึ่ง เวลาผ่านไปเช่นเดียวกับที่หลายๆ คนเปรียบเปรยเวลาเหมือนสายน้ำที่ไหลไปโดยไม่มีวันหวนคืน ภาพถ่ายภาพหนึ่งหยุดเวลานั้นไว้ได้นานแสนนาน มันทำให้ผมนึกถึงวันคืนที่ผ่านไปโดยเราไม่มีโอกาสเรียกวันเหล่านั้นย้อนกลับมา
ขณะที่มนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาให้มีความสามารถในการลืม บ่อยครั้งเราปฏิเสธถึงข้อดีของความสามารถนี้ และพยายามสร้างเทคโนโลยีสารพัดขึ้นมาเพื่อลบล้างมัน
และเราทำสำเร็จ….
ความทรงจำมากมายมหาศาลจะอยู่คู่กับเราไปตลอดกาล น่าเศร้าที่ความทรงจำยังคงเป็นเพียงความทรงจำที่เราจะไม่ได้รับอนุญาตให้ย้อนกลับไป ไม่ว่าจะเพื่อแก้ไขหรือจะสัมผัสความสุขในห้วงเวลานั้นอีกครั้ง
ขณะที่เราอยากจะลืมความหลังอันเจ็บปวด หลายครั้งแล้วการเฝ้ามองความหลังอันสุขสันต์ก็สร้างความเจ็บปวดในใจลึกๆ เราได้ไม่ต่างกัน เราอาจจะแอบถามตัวเองในใจอยู่เรื่อยๆ ว่ามันจะดีกว่าไหม ถ้าเราจะลืมทุกอย่าง แล้วใช้ชีวิตกับปัจจุบันโดยไม่มีอดีต
แต่ถ้าเราเลือกได้จริงๆ
เราจะทำใจทิ้งอดีตอันมีค่าไปได้หรือ…
oh yeah, we’re meant to be eternal.