กำลังวางแผน และดำเนินการหักเหชีวิตตัวเองไปอีกทางที่ต่างจากทางทีเคยเป็น
…เอาง่ายๆ อยากเป็นอาจารย์…
ผมอยากเป็นอาจารย์ ด้วยความรู้สึกสองอย่าง คือ การสอนมันก็สนุกดี การองค์ความรู้ให้กับเด็กกลุ่มหนึ่งที่เขาจะทำไปใช้ต่อไปในอนาคต มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ กับอีกอย่างนึงคือ ความรู้สึกที่ว่าอาจารย์ที่ใส่ใจจะทำหน้าที่อาจารย์นั้นได้รับความเคารพรักจากลูกศิษฐ์ที่ยากจะหาไ้ด้จากอาชีพอื่นๆ
ขณะที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะฝันถึงเป้าหมายอะไรสักอย่างหนึ่ง การทำให้เป็นจริงนั้นกลับไม่ง่ายเช่นนั้น หลายครั้งเรามัวแต่นั่งฝัน จนเราลืมว่าเราสามารถทำฝันนั้นให้เป็นจริงได้ไม่ยากเกินไป เพียงแต่เราเริ่มลงมือ
เพราะขณะที่ชีวิตคนเราผ่านเรื่องยากๆ ไปมากขึ้นตามกาลเวลา เราเริ่มมันใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าที่เราผ่านมานั้นมันคือความหนักหนาที่ยากจะมีใครเทียบ เรามองสิ่งที่เราผ่านมาเมื่อวานว่าเราฝ่าอุปสรรคอันยิ่งใหญ่มาได้ แล้วเราก็ลืมไปว่าก่อนหน้านั้นเราเคยมองว่าปัญหาเช่นนั้นมันใหญ่เพียงไร
เราบอกกับตัวเองว่าเพียงพอแล้วที่จะทำตามความฝันไปมากกว่านี้ เราสู้มาไกลพอแล้ว แล้วเราก็หยุดที่จะลองดูกับปัญหาต่อๆไป
ผมเคยอ่านหนังสือชีวประวัติของคุณตัน โออิชิ ไปครั้งหนึ่ง
ขณะที่ทึ่งกับความสามารถด้านธุรกิจ ต้องยอมรับว่าคุณตันกล้าทำอะไรมากมาย ขณะที่จุดที่เขายืนอยู่นั้นนับว่าเป็นจุดที่ดีมากๆ แล้วสำหรับคนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ แต่เขาก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อไป คว้าโอกาสที่เข้ามาโดยไม่ลังเล
ผมเขียนเรื่องนี้ค้างไว้นานหลายเดือน ก่อนที่จะกลับมาเขียนต่อจนเสร็จ
มันคงได้เวลาที่ชีวิตจะเดินหน้าไปอีกครั้ง
เป็นอาจารย์ก็ดีเหมือนกัน
จะได้มีแฟน
ก็ดีนะ เป็นอาจารย์… เคยคิดอยากจะเป็นอยู่เหมือนกัน
อยากฝากตัวเป็นศิษย์จัง อิอิ
เราก็ได้อ่านบล้อกของท่านลิ่วหลายตอนนะ ถึงหลายๆครั้ง ด้วยสมองอันเล็กจิ๋วของเราจะทำให้เราอ่านไม่เข้าใจบ้าง ไม่เคยคิดเหมือนกัน ว่าท่านลิ่วอยากจะเป็นอาจารย์
ถึงแม้จะเคยอ่านตอนๆนึง ในexteen ล่ะมั้ง ว่าท่านลิ่วเคยไปสอนวิชาคอมแทนเพื่อนคนนึง แล้วรู้สึกท่านลิ่วจะรู้สึกชอบน่ะ
แต่เราชอบความคิดนี้ของท่านลิ่วนา เพราะเรารู้สึกว่าคนที่อยากจะเป็น หรือเป็นคุณครูเนี่ย เค้าเป็นคนที่เสียสละมากๆเลยนะ มีคนว่า แค่ 2 อาชีพเท่านั้นที่เค้าจะยกมือไว้เรา ก็คือหมอ กับครู
อิอิ ไม่รู้สิ แต่รู้สึกดีมากเลย ที่ท่านลิ่วอยากเป็นอาจารย์ ต้องเป็นอาจารย์ที่ดีแน่ๆเลย สู้ๆนะก้ะ