ครั้งที่ n

ช่วงนี้พอดีงานส่วนหนึ่งเป็นการโค้ชรุ่นน้องให้โค้ดงานแทน พอช่วยๆ แล้วเริ่มจำตัวเองสมัยยังเด็กๆ ได้

ในครั้งหนึ่ง เวลาที่ผมเจอรายงานความผิดพลาดจาก gcc โลกแทบจะสลาย มือไม้สั่น รายงานความผิดพลาดยาวเหยียดที่พ่นออกมาสร้างเขาวงกตว่าเราควรแก้ตรงไหน ความกลัวทำให้เราเลือกที่จะไม่อ่าน เลือกที่จะไม่เรียนรู้ แล้วกลับไปนั่งจ้องโค้ดแย่ๆ ของเราต่อไป

ไม่รู้ว่าเพราะบางครั้งปัญหามันแก้ไม่ได้ด้วยการจ้องโค้ดหรือกูเกิลมันเข้ามาในชีวิตมากขึ้น เราเริ่มเอารายงานความผิดพลาดทั้งดุ้น ยัดใส่กูเกิล แล้วภาวนาว่าจะมีใครสักคนในโลกใบนี้ บอกเราว่าเราจะแก้ปัญหาอย่างไร

บางครั้งไม่มีก็กลับไปนั่งทางในกับโค้ดเดิมๆ ต่อไป

มองกลับมาวันนี้ เมื่อผ่านกระบวนการเรียนรู้นับครั้งไม่ถ้วน ผมกล้าที่จะค่อยๆ อ่านว่าปัญหาเหล่านั้นมันเกิดจากอะไร และน่าจะแก้ได้จากอะไรกัน

ในกระบวนการเรียนรู้ ไม่มีครั้งไหนที่ไม่ผ่านความเจ็บปวด การเรียนรู้ที่จะอ่านรายงานความผิดพลาดหลายต่อหลายครั้งเกิดหลังการเสียเวลาทำงานไปแล้วหลายต่อหลายวัน กับงานที่ไม่ได้เดินหน้าไปไหน

เมื่อเรามายืนอยู่ที่ความผิดพลาดครั้งที่ n มันง่ายที่จะบอกว่าเราทำได้ดีกว่าครั้งที่ n – 1

แต่น่าสงสัยว่าแล้วครั้งต่อไปล่ะ เราจะเป็นอย่างไรกัน

 

คิดมาก

บางทีก็ไม่รู้หรอกว่าควรทำไหม

นึกไม่ออกว่าเหมาะสมรึเปล่า หรือมันจะมีประโยชน์อะไรขึ้นมา

และก็ลังเลตลอดเวลา

แต่รู้สึกเอาว่าควรทำ ก็ทำลงไป

ก็เท่านั้น

 

ทำ อะไร

เมื่อเป็นเด็ก ผมไม่มีอะไรทำ

เมื่อเป็นวัยรุ่น ผมไม่ทำอะไร

เป็นเรียนจบใหม่ๆ ผมไม่รู้จะเลือกทำอะไร

เมื่อทำงานใหม่ๆ ผมไม่รู้จะทำอะไรก่อน

ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าเมื่อใหร่สิ่งที่ต้องทำมันจะหมด

แก่ชิบ

 

True 3G

ช่วงนี้ใช้ 3G เยอะ เพราะเบื่อ firewall ของออฟฟิศ แต่ก็เหมือนหนีเสือปะจรเข้ เพราะ True 3G ดันตั้งค่า timeout ไว้ต่ำกว่าปรกติมากๆ ทำให้ connection ที่เปิดทิ้งๆ ไว้เช่น SSH หลุดกระจาย

แน่นอน ทรูแฮกออกจากมาตรฐานได้ ผมก็ทำได้เหมือนกัน กลับมาบ้านหาไม่ถึงห้าวินาทีก็เจอเอกสารเรื่องนี้ใน scribd

tcp-keepalive-howto

จัดการตั้งค่าตามทันที ค่าสำคัญที่สุดคือ /proc/sys/net/ipv4/tcp_keepalive_time ตอนแรกผมลองตั้งเป็น 300 ปรากฏว่ายังหลุดอยู่ดี เลยบีบเหลือ 60 คือให้มันส่ง keep alive ทุกๆ นาที

เห็นภาพแรกมันส่ง keep alive แล้วได้ ack ก็นั่นแล แสดงว่า connection ไม่หลุดแล้ว