ฺBlog-Tag

ต่อมาจาก iPAtS และ bow_der_kleine เกี่ยวกับห้าเรื่องที่คุณไม่รู้ของเจ้าของเว็บนี้

  1. ชื่อลิ่วมาจากนามสกุลของผมที่แปลงมาจากแซ่อีกที โดนเรียกครั้งแรกสมัยเปลี่ยนโรงเรียนตอนขึ้นมัธยมในเชิงโดนล้อเลียน ผมพยายามให้เพื่อนเรียกชื่อเต็มเมื่อได้เข้ามหาวิทยาลัย แต่เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันก็พยายามเผยแพร่ชื่อนี้อย่างไม่ลดละ สุดท้ายเริ่มคิดว่าตัวเองอยู่ในต่างประเทศที่โดนเรียกแซ่เป็นหลัก
  2. LewCPE เป็นชื่อที่เกิดขึ้นมาเพราะชื่อ lew ใน Blogger นั้นมีคนลงทะเบียนไปแล้ว คิดไม่ออกเลยเอาอักษรย่อของภาควิชา (CPE) ใส่ลงท้าย ส่งผลให้มีคนเลียนแบบเป็นโหลเหมือนกัน ใครเลียนแบบไปบ้างมารายงานตัวด้วยก็ดี
  3. ผมเขียนบล็อกครั้งแรกที่ Blogger เพราะแค่อยากได้ GMail ที่สุ่มแจกให้กับผู้ใช้ Blogger ในช่วงแรก ใครจะรู้ว่า GMail จะทำให้ผมเขียนบล็อกออกมาอีกเป็นพันบทความ และเป็นรากกำเนิดให้กับ Blognone
  4. ผมเล่นอินเทอร์เน็ตครั้งแรกสมัยป. 5 (เกือบๆ 15 ปีแล้ว) ผ่านเครื่องของลาดกระบัง ใช้โปรแกรม lynx เนื่องจากตั้งค่า PPP ไม่สำเร็จ เว็บแรกที่เข้าคือ cdrom.com ทั้งหมดที่เด็ก ป. ห้า คนนั้นพยายามทำคือหาสูตรโกงเกม Doom (ไอ้ iddqd กับ idkfa นั่นแหละ)
  5. อาจจะเพราะว่าหน้าตาไม่หล่อ (อ้วนด้วย) แถมไม่ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง เลยมีคนอยากรู้เรื่องชีวิตรักของผมเยอะมากนับแต่มัธยมต้นเป็นต้นมา คำถามเดียวกันแทบทุกคนคือ “ใครว่ะ?” และทุกคนที่ถามยังไม่มีใครได้คำตอบจนวันนี้

ส่งต่อ
House (M.D. รึเปล่า)
veer
Mook
Na-th
kohsija

 

My Choice of the Year 2006

เบื่อๆ เลยมาให้รางวัลของเจ๋งๆ ที่มีในท้องตลาดกันดีกว่า

CPU: AMD Turion X2
อินเทลอาจจะมี Core 2 Duo สุดแรง แต่ใครสนกันล่ะ ในเมื่อราคามันเกินเอื้อมของคนส่วนใหญ่ ส่วนรุ่นราคาถูกกลับสร้างความสับสนให้กับผู้ใช้อย่างไม่รู้จบด้วยการตั้งชื่อรุ่นสุดสับสน ที่มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่า T5500 ไม่มี Virtualization ส่วน T5600 จะมี ด้วย Turion X2 คุณจะได้ครบทั้ง Virtualization, X86-64, No-Execution bit ในราคาเครื่องต่ำกว่า 30k

Game: Wii
ผมไม่เล่นเกม เกมสุดท้ายที่ผมเล่นคือ CounterStrike เครื่องเล่นเกมที่ผมได้จับเครื่องสุดท้ายคือ SEGA GameGear (มีใครรู้จักบ้าง???) แต่ด้วยเครื่อง Wii ความแปลกใหม่ ยิ่งเจอเดโมเกม Rayman เข้าไปนี่ โอกาสที่จะเป็นเครื่องเล่นเกมเครื่องต่อไปในบ้านนี่มีสูงมาก

Gadget: A2DP
ี่ผมต้องเจอปัญหาสายหูฟังจะพันคอตายมาหลายต่อหลายครั้ง A2DP เข้ามาช่วยแก้ปัญหา ด้วยการส่งข้อมูลแบบไร้สาย แค่ใส่หูฟัง คุณจะมีโลกส่วนตัวในรัสมีทำการ 3-10 เมตร เปิดคอมแล้วไปนอนฟังเพลงบนเตียงได้เลย

Web: Drupal
นานมาแล้วที่ Blognone ย้ายไปใช้ Drupal ซึ่งนอกจากระบบการจัดการ User ที่เหนือกว่าแล้ว ผมเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรมากมาย จนเมื่อมีโครงการ Blog@Blognone เราก็ได้พบกับความทรงพลังของ Drupal ด้วยระบบการเขียน Plugin ที่ทรงพลังกว่า ให้การเข้าถึงทุกส่วนได้อย่างเป็นระบบ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับคู่แข่งอย่าง WordPress

Software: OpenOffice 2.10
ผมเชื่อว่าการรับภาษาไทยตั้งแต่ต้นน้ำของ OO.o จะทำให้โปรแกรมนี้มีผลกระทบต่อโลกธุรกิจในไทยอย่างสูงในระยะยาว โลกธุรกิจอาจจะยินดีซื้อไลเซนส์ Windows XP แจกพนักงานได้ไม่ยาก แต่ SME ทั้งหลายอาจจะไม่ชอบใจที่จะจ่ายเงินเป็นหมื่นเพื่อซื้อ MS Office ให้พนักงานทุกคน OO.o2 ให้ทางเลือกที่พอเพียง ตรงไปตรงมาก แพตซ์ของโนเวลล์ที่จะช่วยให้ OO.o ทำงานร่วมกับ MS Office ได้อย่างเต็มระบบ แม้จะมีปัญหาด้านสิทธิบัตรในสหรัฐ แต่กับผู้ใช้ในไทยประเด็นนี้นับว่าสร้างประโยชน์ในระยะสั้น-กลางได้เป็นอย่างดี

Person: You known who
You known why.

 

Wii

ติดเกม Rayman มาตั้งแต่ภาคแรก เล่นจบภาคเดียวคือภาคสอง แต่ Gameplay ดีทุกรอบ

มาภาคนี้ จะซื้อ Wii มาเล่น Rayman อย่างเดียวยังได้เลย

 

มืออาชีพ

ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยได้เขียนบล็อก เหตุผลหลักคือขาดแรงบันดาลใจ

ชีวิตคนเราสักสร้างสรรงานออกมาได้เสมอๆ กับอารมณ์ที่ไม่ราบเรียบ เราคงเคยเห็นกันมาแล้วกับเพลงที่แต่งให้กับเหตุการณ์สะเทือนใจต่าง หรือหนังสือที่บรรยายช่วงเวลาที่สุขสมที่สุดของชีวิต อารมณ์ที่ดีที่สุด หรือแย่ที่สุดล้วนสามารถดลใจให้คนหลายๆ คนสร้างสิ่งที่สวยงามออกมาให้โลกได้ชื่นชมเสมอๆ

แต่กลับไม่ใช่อารมณ์เบื่อ

ความเบื่อเป็นการทำลายความสร้างสรรที่รุนแรงที่สุดเท่าที่ผมจะเคยรู้จัก

แต่ความเป็นมืออาชีพเล่า ว่ากันว่ามืออาชีพสามารถสร้างสรรได้แม้จะอยู่ในสภาวะที่ขาดแรงบันดาลใจเป็นที่สุด แม้งานอาจจะมีระดับคุณภาพต่่างไปบ้างตามช่วงเวลา แต่มืออาชีพก็สามารถสร้างสรรงานในระดับคุณภาพที่ยอมรับได้ออกมาได้ตามความต้องการเสมอ

ความเป็นมืออาชีพไม่ใช่การทู้ซี้ทนแบกรับความปวดร้าวเนื่องจากความเบื่อ พวกเขาสามารถทำงานได้แม้ในสภาวะที่ไม่เหมาะกับการทำงานเท่าที่ควร แต่คนจำนวนมากที่เพียงทนสภาวะนั้นๆ เพื่อที่จะรอวันระเบิดความอัดอั้นทุกอย่างออกมาคงไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นมืออาชีพ

ที่น่าสนใจคือประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมพบว่าคนเรามีความเป็นมืออาชีพกับงานกลุ่มแคบๆ ที่ตนถนัดเท่านั้น คงเป็นเรื่องยากที่เราจะบีบคั้นให้คนๆ หนึ่งสามารถผลิตงานออกมาได้หลากหลายชนิด โดยคาดหวังความเป็นมืออาชีพไปเสียทุกด้าน

คนๆ หนึ่งอาจจะมีเรื่องที่เขาเป็นมืออาชีพเพียงหนึ่งหรือสองอย่างเท่านั้น ส่วนที่เหลือนั้นแม้ความสามารถจะสูงเพียงใด ผลผลิตจากความชำนาญเหล่านั้นมักจะออกมาในรูปแบบของงานอดิเรก

เคยมีคนถามผมว่า ทำไมผมจึงไม่เรียนสายอื่นๆ เพราะมีเรื่องมากมายที่ผมอยากทำ นอกจากสายที่ผมทำงานอยู่

คำตอบอาจจะเป็นว่าผมมีความเป็นมืออาชีพในสายงานนี้มากที่สุดแล้วก็เป็นได้