ในเรื่อง Batman ภาค Nolan เราได้พบกับการ “คืนความดี” ให้กับแบตแมนในท้ายที่สุด หลังจากต้องจมกับความผิดที่ตัวเองไม่ได้ก่ออยู่ถึงแปดปี

เมื่อดูเรื่องราวดำเนินไป เราอาจจะตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าเป็นเรา จะทนแบบแบตแมนได้หรือไม่ เราเริ่มรู้สึกเกลียดเมืองนี้ที่ช่างใจดำกับคนที่สละทุกอย่าง จมอยู่ในความผิด คนเมืองนี้ไม่เพียงเลือกที่จะลืมความดีที่แบตแมนเคยทำ แต่กลับไล่ล่าอย่าไงลดละ

แต่ในมุมหนึ่งหากเรามองกลับไป สิ่งที่ฮีโร่ทำคือการใส่ภาพอันเลวร้ายของตัวเองใส่ให้กับคนทั้งเมือง เขาเลือกเส้นทางนั้นเอง มันควรหรือที่เราจะเอามาตรความดีจากมุมที่เราอยู่ไปวัดมุมที่ชาวเมืองในเรื่องไม่มีวันได้รับรู้

ในภาพหากมองภาพเราเองเป็นผู้เสียสละ เป็นผู้รับความเลวร้ายเอาไว้

เราคงบอกมไม่ได้ว่ามันยุติธรรมสำหรับเรา

แต่เราก็คงไปบอกว่าคนอื่นเลวร้ายที่มองไม่เห็นความพยายามของเราที่จะรับความเลวร้ายไว้เช่นกัน

สำหรับแบตแมนแล้วก๊อตแธมผิดอะไร?

คิดเล่นๆ ว่าถ้ามีโปรแกรมแชต ที่ไม่ใช้ข้อมูลของเราเลย

เปิดมาแล้วมีปุ่มเดียวคือ “เหงา” กดแล้วเซิร์ฟเวอร์จะจับคู่คนอื่นๆ ให้คุยกัน

ถ้าคุยแล้วถูกคอ ก็คุยกันไป ไม่มี profile ไม่มี contact มีแต่แชต ถ้าปิดแชตก็จบไป หรือถ้าคุยไม่มากพอก็กดปุ่มเหงาซ้ำไปเพื่อหาคนคุยเพิ่ม

ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะคุยกับใคร

ก็แค่มีคนมาคุยกัน

ภายใต้การต่อสู้ ภายใต้ความคิดว่าฝ่ายหนึ่งถูกฝ่ายหนึ่งผิด มันมีอะไรอยู่ใต้สิ่งเหล่านั้นมากมาก

มันมีความเชื่อ มันมีแรงผลักดันจำนวนมาก มันมีความรัก มันมีความโหยหา มันมีหลักการที่ต่างฝ่ายต่างยึดมั่นเอาไว้

เราจะมองอย่างไร เราจะละทิ้งคุณค่าของอีกฝ่ายหนึ่งเพียงเพราะเขายึดมั่นคนละหลักกับเรา หรือเราจะมองอย่างเรียนรู้ และทำความเข้าใจ

แล้วสิ่งที่เราเลือก จะตราอยู่ในชีวิตเราไปตลอดกาล