ผม​ลืม​ตา​ขึ้น​มา​ใน​เช้า​วัน​หนึ่ง มัน​ถึง​เวลา​ที่​ผม​ต้อง​เดิน​ทาง​จาก​บ้าน​ไป​ทำ​งาน​ตาม​ปรกติ ใน​ใจ​ของ​ผม​เกิด​คำ​ถาม​ขึ้น​มา​ว่า เรา​จำ​เป็น​ที่​ต้อง​เชื่อ​ฟัง​กฎ​เกณฑ์​ใน​ชีวิต​ของ​เรา​เพียง​ใด​กัน ทำไม​เรา​จึง​ไม่​มี​สิทธิ​เลือก​ว่า​ใน​วัน​หนึ่งๆ เรา​จะ​ดำเนิน​ชีวิต​ของ​เรา​อย่าง​ไร

ชีวิต​คน​เรา​อาจ​จะ​ถูก​สอน​ให้​อยู่​ใน​กรอบ​ตลอด​มา จน​นึก​ไม่​ออก​ว่า​ถ้า​วัน​หนึ่ง​แล้ว เรา​เลือก​ที่​จะ​เดิน​ออก​จาก​กรอบ​นั้น​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น

ทำไม​เรา​จึง​ต้อง​ไป​ทำ​งาน​ใน​เวลา​ที่​เรา​อยาก​นอน​อยู่​บน​เตียง ทำไม​เรา​จึง​ต้อง​นั่ง​ทำ​งาน​ล่วง​เวลา​ขณะ​ที่​ครอบครัว​ของ​เรา​รอ​เรา​อยู่​ที่​บ้าน ทำไม​เรา​หลายๆ คน​เลือก​ที่​จะ​ทิ้ง​คน​ที่​เรา​รัก​เพื่อ​ไป​จาก​กัน​ไป​ไกล เพื่อ​อนาคต​ที่​ดี​กว่า

ผม​มอง​ย้อน​กลับ​ไป​สมัย​เรียน ผม​ใช้​เงิน​น้อย​กว่า​ใน​ตอน​นี้​มาก หาก​ผม​ย้อน​กลับ​ไป​ใช้​จ่าย​เท่า​ใน​เวลา​นั้น เงิน​เก็บ​ที่​ผม​มี​อยู่​จะ​ให้​เวลา​ว่าง​ที่​ผม​จะ​ทำ​อะไร​ตาม​ใจ​ได้​นาน​เกิน​พอ

แต่​ผม​ก็​ยัง​ต้อง​ทำ​งาน​หนัก​ตลอด​เวลา….

เรา​สร้าง​ข้อ​อ้าง​สารพัด​เพื่อ​ที่​จะ​บอก​กับ​ตัว​เอง​ว่า​เรา​ต้อง​ทำ​งาน​หนัก​ใน​วัน​นี้ เรา​อยาก​ให้​ครอบครัว​สบาย เรา​อยาก​ได้​อิสระภาพ​ทาง​การ​เงิน เรา​อยาก​ได้​รถ เรา​อยาก​ได้​ทุก​อย่าง​จน​เรา​ลืม​ที่​จะ​ให้​สิ่ง​ที่​เรา​อยาก​ได้​จริงๆ ใน​เวลา​ปัจจุบัน

วัน​หนึ่ง​ข้อ​อ้าง​เหล่า​นั้น​ก็​กลาย​เป็น​กฎเกณฑ์​ใน​การ​ดำรงค์​ชีวิต และ​ความ​ต้อง​การ​ของ​เรา​ก็​ลอย​หาย​ไป​กับ​อากาศ

ชีวิต​คน​เรา​ไม่​มี​ทาง​เลือก​จริงๆ น่ะหรือ?

หรือ​เรา​เอง​แหละ​ที่​ไม่​กล้า​ที่​จะ​เลือก