์No Censorship Pact

พยายามใช้ freenet แล้วพบว่าความยุ่งยากมีอยู่จริง การทำงานที่ซับซ้อนแต่ให้ฟีเจอร์ที่ต่ำกว่ามาตรฐานทำให้ freenet ไม่น่าได้รับความนิยมในวงกว้าง อย่างน้อยก็ในช่วงห้าปีข้างหน้านี้

ผมนึกถึงอะไรที่ง่ายกว่า อย่างการทำ Planet ด้วยการให้เว็บมาสเตอร์ 3 – 5 คน ที่ไม่มีความกดดันทางการเมืองร่วมกัน เช่นอยู่คนละประเทศที่กฏหมายต่างกัน โดยเฉพาะประเทศที่ไม่มีสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนต่อกัน หนึ่ีงในนั้นอาจจะเป็นผู้ที่อยู่ในประเทศที่มีความเสรีในการแสดงความคิดเห็นสูงๆ หรือเป็นผู้มีความสามารถในการตั้งโฮสต์อย่างนิรนามเต็มรูปแบบ

ทั้งกลุ่มร่วมกันสร้าง Blog สาธารณะ ที่ไม่มีความพยายามในการเก็บข้อมูลส่วนบุคคล เกินไปกว่าที่กฏหมายของตน ทุกคนสนับสนุนให้ผู้ใช้ของตนเข้าถึงเว็บผ่านทาง HTTPS และใช้ Proxy สาธารณะที่ตั้งอยู่ในประเทศที่สามเพื่อความเป็นส่วนตัว

ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือเว็บมาสเตอร์ทุกคนตกลงร่วมกันว่าจะส่งข้อมูลที่เว็บของตนได้รับไปยังเว็บพันธมิตร “ทันที” เนื่องจากเว็บมาสเตอร์พันธมิตรคนอื่นๆ ไม่มีความกดดันทางการเมืองร่วมกัน หากเว็บมาสเตอร์คนใดคนหนึ่งได้รับการกดดันให้ต้องลบข้อความส่วนใด หรือบางส่วนเขาก็ลบไปตามแรงกดดันนั้นได้เลย เนื่องจากข้อความนั้นๆ จะถูกเก็บไว้ในประเทศอื่นแล้ว

ประเด็นต่อมาคือการโพสทั้งหมดต้องได้รับการ Digital Sign จากเจ้าของข้อความ ในขณะที่ไม่มีการระบุตัวตนของผู้ใช้ แต่ผู้ใช้คนอื่นจะไม่สามารถปลอมแปลงเป็นอีกคนได้ โดยกระบวนการนี้จะไม่ได้รับประกันว่าผู้ใช้เครือข่ายนี้จะไม่โพสข้อความโดยแสดงตัวเองเป็นผู้ใช้หลายคนแต่อย่างใด

เท่าที่ลองนึกดูซอฟต์แวร์อย่างนี้สามารถสร้างได้ไม่ยากนักใช้ PHP กับ Rest อีกสองสามคำสั่งก็น่าจะได้แล้ว ไว้ว่างๆ มานั่งเขียนดู

 

ทะเยอทะยาน

หลายครั้งที่เราถูกสอนให้ดำเนินชีวิตไปอย่างมีเป้าหมาย เราจึงมุ่งสร้างเป้าหมายให้กับชีวิตของเรา แล้วเดินหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อจะไปถึงเป้าหมายพวกนั้น

แต่ไม่รู้กี่ครั้งแต่กี่ครั้ง เมื่อเรายืนอยู่บนจุดที่เราเคยไขว่คว้า เรากลับพบว่าที่ตรงนั้นไม่ใช่ปลายทางที่เราจะหยุด เราสร้างเป้าหมายใหม่ที่ปลายขอบฟ้า แล้วก็เริ่มเดินอีกครั้ง

วันหนึ่งเราอาจจะเดินผ่านใครสักคน แล้วเขาก็ถามเราว่า เรากำลังเดินไปทำไมกัน

วันหนึ่งเราอาจจะตอบคำถามนี้ไม่ได้

วันหนึ่งเราก็แค่มองคนอื่นๆ เดินผ่านเราไป

ใครจะรู้….

เมื่อเราได้หยุดนั่งนิ่งๆ แล้วมองไปรอบๆ

เราอาจจะเจอเป้าหมายที่เราต้องการจริงๆ

 

My Choice of the Year 2006

เบื่อๆ เลยมาให้รางวัลของเจ๋งๆ ที่มีในท้องตลาดกันดีกว่า

CPU: AMD Turion X2
อินเทลอาจจะมี Core 2 Duo สุดแรง แต่ใครสนกันล่ะ ในเมื่อราคามันเกินเอื้อมของคนส่วนใหญ่ ส่วนรุ่นราคาถูกกลับสร้างความสับสนให้กับผู้ใช้อย่างไม่รู้จบด้วยการตั้งชื่อรุ่นสุดสับสน ที่มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่า T5500 ไม่มี Virtualization ส่วน T5600 จะมี ด้วย Turion X2 คุณจะได้ครบทั้ง Virtualization, X86-64, No-Execution bit ในราคาเครื่องต่ำกว่า 30k

Game: Wii
ผมไม่เล่นเกม เกมสุดท้ายที่ผมเล่นคือ CounterStrike เครื่องเล่นเกมที่ผมได้จับเครื่องสุดท้ายคือ SEGA GameGear (มีใครรู้จักบ้าง???) แต่ด้วยเครื่อง Wii ความแปลกใหม่ ยิ่งเจอเดโมเกม Rayman เข้าไปนี่ โอกาสที่จะเป็นเครื่องเล่นเกมเครื่องต่อไปในบ้านนี่มีสูงมาก

Gadget: A2DP
ี่ผมต้องเจอปัญหาสายหูฟังจะพันคอตายมาหลายต่อหลายครั้ง A2DP เข้ามาช่วยแก้ปัญหา ด้วยการส่งข้อมูลแบบไร้สาย แค่ใส่หูฟัง คุณจะมีโลกส่วนตัวในรัสมีทำการ 3-10 เมตร เปิดคอมแล้วไปนอนฟังเพลงบนเตียงได้เลย

Web: Drupal
นานมาแล้วที่ Blognone ย้ายไปใช้ Drupal ซึ่งนอกจากระบบการจัดการ User ที่เหนือกว่าแล้ว ผมเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรมากมาย จนเมื่อมีโครงการ Blog@Blognone เราก็ได้พบกับความทรงพลังของ Drupal ด้วยระบบการเขียน Plugin ที่ทรงพลังกว่า ให้การเข้าถึงทุกส่วนได้อย่างเป็นระบบ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับคู่แข่งอย่าง WordPress

Software: OpenOffice 2.10
ผมเชื่อว่าการรับภาษาไทยตั้งแต่ต้นน้ำของ OO.o จะทำให้โปรแกรมนี้มีผลกระทบต่อโลกธุรกิจในไทยอย่างสูงในระยะยาว โลกธุรกิจอาจจะยินดีซื้อไลเซนส์ Windows XP แจกพนักงานได้ไม่ยาก แต่ SME ทั้งหลายอาจจะไม่ชอบใจที่จะจ่ายเงินเป็นหมื่นเพื่อซื้อ MS Office ให้พนักงานทุกคน OO.o2 ให้ทางเลือกที่พอเพียง ตรงไปตรงมาก แพตซ์ของโนเวลล์ที่จะช่วยให้ OO.o ทำงานร่วมกับ MS Office ได้อย่างเต็มระบบ แม้จะมีปัญหาด้านสิทธิบัตรในสหรัฐ แต่กับผู้ใช้ในไทยประเด็นนี้นับว่าสร้างประโยชน์ในระยะสั้น-กลางได้เป็นอย่างดี

Person: You known who
You known why.