เมื่อครั้งยังเด็ก ผมเชื่อว่าความรักคือทุกสิ่งในการเป็นคู่กัน ภาพหนังรักอันหวานชื่นที่พระเอกและนางเอกฝ่าฟันอุปสรรคทั้งมวล จนได้ครองรักกันตลอดกาล
เวลาผ่านไป ประสบการณ์เปลี่ยนไป ความคิดเปลี่ยนไป
ผมเรียนรู้ว่าอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ในการครองคู่นั้นไม่ใช่ฐานะ, ญาติทั้งสองฝ่าย, เพื่อน หรือตลอดจนคู่แข่งทั้งหลายแม้แต่น้อย ข้อเท็จจริงคือความรักแม้จะเป็นเพียงความรักในแบบหนุ่มสาวที่ถูกมองว่าฉาบฉวยนั้น ก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่อุปสรรคเหล่านี้จะขวางกั้นไว้ได้
แต่เมื่อเราผ่านอุปสรรคเหล่านี้ไป หลายครั้งที่เราจะพบว่าศัตรูที่ยิ่งใหญ่ของความรักระหว่างเธอและเขา ไม่ใช่สิ่งต่างๆ ที่เธอและเขาร่วมกันฝ่าฟันมา หากแต่เป็น…
…เขาและเธอ…
เมื่ออุปสรรคภายนอกหมดลงนั่นแหละ เราจึงได้เห็นอุปสรรคที่แท้จริง
เรื่องสำคัญที่คนเราต้องเรียนรู้จากการคบกันจึงไมใช่เรื่องที่ว่าจะหาเวลาไปหวานกันได้อย่างไร แต่เป็นการเรียนรู้ข้อจำกัดของแต่ละคน
ข้อจำกัดที่แท้จริง…
เพราะคนเรามักเข้าหากันด้วยหน้ากาก มันเป็นความจริงที่เราปฎิเสธไม่ได้
การคบกันไม่ได้เป็นการพิสูจน์ว่าเขาและเธอจะไม่เปลี่ยนไป แต่กลับเป็นการประเมินว่าเขาและเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร และเพียงไร
หลายคนมองว่าการคิดถึงเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องผิด เพราะถ้าเรามองเรื่องเหล่านี้แสดงว่าเราไม่ได้มีรักแท้
ในความเป็นจริงคือเรารักใครคนหนึ่งจริงๆ ได้โดยไม่มีเงื่อนไข
แต่เราอาจจะไม่สามารถอยู่กับคนที่เรารักจริงๆ ได้เสมอไป…
ไม่ว่าจะมีอุปสรรคแค่ไหน ก็สามารถช่วยเหลือและแก้ไขให้ผ่านมาได้ ด้วยดี
แต่ถ้า คนสองคนนั้น กลับมาเป็นอุปสรรคของกันและกันแทน
ก็คงยากที่จะผ่านมันไปได้
และถ้าเราใช้สมองมากเกิน กว่าความรู้สึกที่มีอยู่ มันก็คงไม่ใช่ความรัก
แต่ถ้าต้องการมากกว่าความรัก ก็น่าจะเป็นความเข้าใจ
เข้าใจในตัวเรา เข้าใจในตัวเขา
ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น และเขาก็ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น
ก็คงไม่มีคำว่าลาจาก