ผมไม่ค่อยสนับสนุนให้ใคร “ทนๆ” กับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาเท่าใหร่นัก ก็ถ้าเราแก้ได้ เราอยากแก้ไข และเรามีความสามารถที่จะทำให้อะไรบางอย่างมันดีขึ้น ทำไมเราจะไม่ทำ
แต่หลายๆ ครั้งในชีวิต เรื่องที่เราอยากแก้ไขอย่างสุดหัวใจ เรื่องที่เราพร้อมจะทุ่มทั้งชีวิตเพื่อแก้ไข
…..ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะแก้ไขได้
เรามองไปข้างหน้า มันมีความไม่ดีอยู่ตรงนั้น เราพิจารณาแล้วว่าเราไม่มีทางเลือกที่ดีกว่าการปล่อยให้มันผ่านไป
เราอาจจะอึดอัดที่เราต้องยอมแพ้ แต่ชีวิตเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป เราต้องมีชีวิตต่อไป และยังมีอะไรๆ อีกมากมายที่เราสามารถทำให้ตัวเราเอง ทำให้คนอื่นๆ และทำให้สังคม ได้
เรามองไปอีกครั้ง สัญญากับตัวเองว่าวันใดที่เรามีกำลังมากพอ เราจะไม่ลืมมัน
แล้วชีวิตก็เดินต่อไป
ช่างเหมาะเจาะ เหมาะเวลาอะไรเช่นนี้..