ข่าวพม่ากำลังร่างรัฐธรรมนูญเพื่อเตรียมการเลือกตั้งที่ผ่านมา ทำให้ผมเห็นอะไรหลายๆ อย่าง
ที่สำคัญที่สุดคือสื่อบ้านเราในเรื่องนี้แล้ว กลับเสนอมุมมองจากทั้งในและนอกพม่าได้อย่างครบถ้วน
ผมสงสัยแค่ข้อเดียว…. การร่างรัฐธรรมนูญฉบับร่างกันเอง แล้วลงมติอย่างนี้ มันต่างอะไรกันกับการกระทำของคมช. สื่อถึงได้มีมุมมองที่ต่างออกไปในแง่ของความเป็นกลางในการนำเสนอได้เพียงนี้
ผมเกลียดสื่อกระแสหลักในเมืองไทย ที่ขาดจรรยาบรรณ จริงๆ แล้วเราอาจจะต้องถามหา “ยางอาย” ในการทำงานของสื่อเหล่านี้กันด้วยซ้ำไปสื่อเหล่านี้โอนอ่อนต่อการกดดันในทุกๆ รูปแบบตลอดมา แม้จะมีความรูปความสามารถก็ทำได้เพียงแต่การนำเสนอเรื่องราวของต่างประเทศ แต่พอเป็นเรื่องในประเทศที่จะช่วยให้ชาติเจริญได้แล้ว กลับมัวแต่เกรงใจจนมีแต่ข่าวน่าเบื่อ
หวังว่าการเปลี่ยนของอุตสาหกรรมสื่อที่เกิดขึ้นในต่างประเทศ จะทะลักเข้ามาในไทยเร็วและแรงพอ พอที่จะล้างบางสื่อดั้งเดิมเหล่านี้ให้หมดไปจากระบบซักที
สื่อภาคประชาชนคือทางออกครับ
“กลับมัวแต่เกรงใจมีแต่ข่าวน่าเบื่อ” ใช้คำว่าเกรงใจ อาจดูดี หรืออ้อม ๆ ไปหน่อยครับ :D
แอบคิดว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมต่าง ๆ ของสื่อไทย กับการเสนอข่าวในไทย มีหลายอย่าง ซึ่งแต่เรื่องเกรงใจนี่น่าจะน้อยมาก…คงเป็นเรื่อง เกรงกลัว มากกว่า ที่สื่อไทย จะขยันกลัวมันทุกเรื่อง ตั้งแต่ กลัวรัฐบาล กลัวทหาร กลัวนักการเมือง กลัวกฎหมาย กลัวโดนฟ้อง กลัวนายทุน กลัวผู้สนับสนุน กลัวโดนต่อต้าน กลัวขายไม่ได้ กลัวไม่มีคนอ่าน (เพราะข่าวหนักไป ชัดไป) แล้วที่สามารถเสนอข่าวต่างประเทศได้เต็มที่ ก็เพราะว่า “ไม่ต้องกลัวอะไร”
แต่ก็นั่นแหละ ความกลัวแบบนี้โทษสื่ออย่างเดียวก็ลำบากครับ หรือจะแก้จริง ๆ อุตสาหกรรมสื่อศิวิไลซ์ คงช่วยอะไรได้ไม่มาก คงต้องเล่นกันที่ความใจกว้างของผู้ปกครอง กับความกล้าหาญของคนข่าว เป็นหลัก
ผมว่าเป็นกันทุกประเทศนะ
ที่อเมริกาเค้าก็ว่าสื่ออเมริกา ก็เป็นกระบอกเสียงของรัฐบาลอเมริกา
พูดกันให้ตรงๆ ก็เหมือนกับที่เราวิจารณ์องคมนตรี หรือทหาร ในประเทศตัวเอง ออกหน้าออกตาไม่ได้
ผมว่าเรื่องในประเทศ ดูจากสื่อต่างประเทศ จะน่าเชื่อถือกว่านะครับ ไม่ว่าอยู่ไหนประเทศไหน
รึเปล่า?