ว่ากันว่า ความยิ่งใหญ่มักทำให้คนเราต้องโดดเดี่ยว บุคคลสำคัญทั่วโลกที่สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่มักประสบความล้มเหลวในชีวิตครอบครัว จะเนื่องจากไม่มีเวลาให้แก่กันหรือความเครียดจากการงานก็แล้วแต่
ความต้องการที่จะสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ใจของคนเราต้องห่างกันออกไป
แต่หากคิดในอีกมุมหนึ่ง มันเป็นไปได้ไหม ที่คนเรานั้นไม่เคยหนีพ้นจากความโดดเดี่ยว
แม้พวกเขาอาจจะมีครอบครัว มีคนที่รัก แต่ภายในใจจริงๆ แล้วพวกเขาก็ยังขาดอะไรบางอย่างไป
และพวกเขาเลือกที่จะเติมเต็มมันด้วยการสร้างสรรสิ่งที่ยิ่งใหญ่เหล่านั้น พวกเขาสร้างสรรมันตลอดทั้งชีิวิต
เพราะสิ่งที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่เคยเติมเต็มความโดดเดี่ยวของพวกเขาได้สำเร็จ
ทำให้บางที คนเราต้องเลือก.. ว่าจะเป็น
ผู้ยิ่งใหญ่ ที๋โด่ดเดี่ยว
หรือ
ผู้น้อยต๊อกต๋อย แต่อบอุ่น
ผมคิดว่าความโดดเดี่ยวมาก่อนครับ
ความโดดเดี่ยวที่สะสม กลายเป็นแรงกดดัน
และแปรสภาพเป็น แรงบันดาลใจเมื่อสร้างสรรค์อะไรสักอย่างได้สำเร็จ
อยู่ดีๆ มีความสุข เราคงไม่นึกมาสร้างอะไร
หรืออยากจะทำตัวยิ่งใหญ่ขึ้นมาเฉยๆ
ผมชอบที่พี่เขียนว่า
“พวกเขาสร้างสรรมันตลอดทั้งชีิวิต
เพราะสิ่งที่ยิ่งใหญ่นั้นไม่เคยเติมเต็มความโดดเดี่ยวของพวกเขาได้สำเร็จ”
แต่บางทีเพราะ เราก็มีทางเลือกแค่นั้นมากกว่าครับ
มันก็เป็นไปตาม สุภาษิต ยิ่งสูง ยิ่งหนาว นั่นแหละครับ
คมนะเนี่ย
อ่านแล้วเศร้าๆแฮะ… T_T
จะยิ่งใหญ่หรือไม่
ยังไงก็โดดเดี่ยวอยู่ดี
เคยได้ยินว่าเบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชาย ก็คือผู้หญิงนะขอรับ