เคยมีบ้างไหมที่วันหนึ่งเรายืนส่องกระจก แล้วถามตัวเองว่าเราอยู่เพื่ออะไรกัน เราไปทำงานเพื่ออะไรกัน เราพยายามทำให้คนรอบข้างมีความสุขเมื่ออยู่กับเราเพื่ออะไรกัน

ขณะที่ชีวิตเดินไปข้างหน้าอย่างรีบเร่ง ชีวิตเราคงมีบางเวลาที่ได้โอกาสหยุดเพื่อที่จะคิดว่าเราเดินมาไกลแค่ไหน และเรากำลังจะไปทางไหนกัน

น่าตกใจที่คำตอบจากคนในกระจกนั้นคือ ไม่รู้….

มีคำกล่าวว่า การเปลี่ยนแปลงที่ดีนั้น ควรเปลี่ยนแปลงในขณะที่สถานะการณ์ยังเป็นสถานะการณ์ที่่ดี เพราะการเปลี่ยนแปลงในสถานะการณ์ที่ย่ำแย่นั้นมักพาไปสู่สถานะการณ์ที่แย่กว่าเดิมเสมอๆ

คำกล่าวข้างบนเป็นหลักการเกี่ยวกับธุรกิจ แต่กับชีวิตเราแล้ว คำกล่าวเช่นนี้ก็น่าสนใจเช่นกัน

ทำไมเราจึงมักมองชีิวิตเราเองอย่างพิจารณา เฉพาะเมื่อในภาวะที่เราแย่กับตัวเองเสมอๆ แต่กลับหลงระเริงกับชีวิตเมื่อความสุขกำลังเต็มล้นชีวิตของเรา

ในภาวะที่ความสุขมีอยู่เต็มทุกมุมมองของเรา มันอาจจะดีถ้าเราหันกลับมามองชีวิตในขณะที่มุมมองเป็นบวก แล้วเริ่มเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ที่เราเคยคิดเอาไว้

เพื่อที่วันหนึ่งเมื่อเรายืนถามตัวเองในกระจก

เราจะได้ยิ้มอย่างภูมิใจกับการตัดสินใจของเราเอง