ชีวิตเราในช่วงเวลาหนึ่งๆ เราอาจจะต้องเจอกับคนมากมายทีทำผิด ไม่ว่าจะผิดต่อเรา ผิดต่อตัวเขาเอง หรือผิดต่อประเทศชาติ
ไม่แน่ใจว่ามันเริ่มตรงไหน แต่วันหนึ่ง เราก็เริ่มเชื่อว่ามันเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องพิพากษาการกระทำผิดเหล่านั้น แล้วเราก็เริ่มพิพากษาเขาเข้าจริงๆ
เรื่องน่าเศร้าคือถึงจุดหนึ่ง เราไม่ได้อะไรจากการพิพากษานั้น ณ จุดนั้น เราอยากจะกลับไปบอกกับคนที่เราพิพากษาไปแล้วนั้นว่าเราอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเขาคงเดิม
แต่เราก็ทำไม่ได้
เราแค่ทนงในความคิดที่ว่าเรามีสิทธิที่จะพิพากษาเขา เราสมควรกระทำมันเพื่อให้โลกดีขึ้น
แต่ถึงวันหนึ่ง เราก็ถามตัวเองว่า “ถ้าเราย้อนกลับไปวันนั้นได้…..”
โฆษณานี้ดูแล้วรู้สึกหดหู่มากเลยครับ ผมว่าเมืองไทยประกันชีวิตไม่น่าจะเล่นกับความรู้สึกผู้บริโภคแบบนี้นะ
เรื่องแบบนี้มันโหดร้าย ถึงมันจะเป็นความจริงในสังคมไทยก็เถอะ
แบบว่า … เรื่องจริงบางเรื่อง ไม่ต้องเล่าก็ได้
คนที่ไม่มีลูก แล้วไม่ได้เลี้ยงลูกเอง อาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรมาก
ในขณะคนที่เลี้ยงลูกเอง ดูแล้วน้ำตาไหลเลย …