มีเรื่องจะเขียนเยอะไปหมด แต่เขียนไม่ออกซักที
อาการขาดแรงบันดาลใจกำเริบ….
มันน่ากลัวนะ เวลาที่แว่บหนึ่งแล้ว มีคำถามผุดขึ้นมาในสมองเราว่า “เฮ่ย ที่ทำมาทั้งหมดเนี่ย เพื่ออะไรกัน?” เรานั่งคิด นั่งหาคำตอบให้กับตัวเอง แล้วพบว่าหาคำตอบให้กับคำถามนี้ไม่ได้
มันน่ากลัว…
ผมเคยอยากเป็นนักเขียนอยู่พักนึง แต่ถ้าพบว่าชีวิตยังขาดแรงบันดาลใจเป็นช่วงๆ อย่างตอนนี้ ผมคงได้ไปกินแกลบแน่ๆ
ผมกำลังหาอะไรบางอย่าง
มันคืออะไรกัน….
อืม บางทีเราก็รู้อยู่นะ แต่เพราะเหนื่อย ก็เลยลืมมันไป
หาคนรู้ใจใชมั้ย?
อาจจะเป็นเป้าหมายรึเปล่า