5 thoughts on “ไม่น่าเชื่อ…”

1. ขอ comment เรือ่งนี้ใน blog ผมนะ

2. Pingback: Me

3. พฤติกรรมตามแห่ กลัวจนไม่เป็นตัวเอง คนไม่เป็นมีเป็นส่วนน้อย แล้วถ้าใครไม่เป็นรุ่นพี่ก็มักไม่กล้ายุ่ง

   อันนี้เรื่องของน้องชายตัวเองตอนโดนรับน้อง(ปีที่แล้ว พยศพอกะพี่มันเลย)

   รุ่นพี่ : แค่นี้ไม่ตั้งใจรึไง ใครไม่ตั้งใจกลับไป
   น้อง : หิ้วเป้ เดินดุ่มๆกลับบ้าน
   รุ่นพี่ : เฮ้ย นั่นจะไปไหน
   น้อง : ก็พี่บอกให้กลับ ผมก็ทำตามแล้ว ไปละ

   เพื่อน: วันนี้มึงโดดเหรอ
   น้อง: เออ
   เพื่อน: เฮ้ย ไม่รักเพื่อนนี่หว่า มึงไม่ไป เพื่อนก็โดนพี่ด่า
   น้อง: มึงรู้ว่าโดนด่าแล้วจะไปทำไม กูรักมึงนะเนี่ย ถึงชวนมึงโดดพร้อมกู มึงจะได้ไม่โดนด่า

   พอดีเขาสั่งเลิกรับน้อง มันเลยเซี้ยวได้แค่นี้

4. ผมเห็นด้วยเรื่องการรับน้อง คือต้อนรับน้องจริงๆอ้ะ ยังไงเสียมาปีหนึ่ง ก็ควรจะเข้าประชุมเชียร์เพื่อหัดร้องเพลงมหาวิทยาลัยน่ะ หัดบูมไว้ก็ยังดี อันนี้ถึงแม้ถ้าไม่บังคับ รุ่นน้องก็ควรจะคิดเองได้อ้ะนะว่าไปเสียหน่อย

   มหาวิทยาลัยผมเค้ารับปีหนึ่ง รวมกันแค่นี้น่ะครับ มีเล่นเลอะๆ สนุกๆกันอีกวันนึง

   แต่พอรับเข้าสาขาปีสองเนี่ย ชักไม่เห็นด้วย ไม่เห็นประโยชน์ของมันเลย แหะๆ ผมรุ่นแรกก็เลยไม่โดนใครมารับ

5. หมายถึงไอ้รับแรงๆ ว๊ากๆๆ เนี่ย ไม่ชอบเลย ดีละที่ไม่เคยโดน

Comments are closed.