ผมยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล สายที่จะพาผมกลับบ้านวิ่งผ่านไป

ผมยืนอยู่ตรงนั้น กำลังคิดว่าผมจะเดินไปหามันดีหรือไม่

…รถเมลผ่านไป… ผมมองตามมันไป จนสุดสายตา

ผมหันหลังกลับ แล้วออกเดิน ในใจเฝ้าถามตัวเอง

ผมกำลังเดินไปไหนกัน…. ไม่มีคำตอบจากใจของผม ผมรู้เพียงว่าผมต้องออกเดินไปข้างหน้า ไปยังที่ที่ผมกำลังค้นหา

ผมกำลังค้นหาอะไร… ผมมีเงิน มีงาน มีชีวิตที่ดีในสายตาหลายๆ คน แล้วผมกำลังหาอะไรกัน

ผมอาจจะไม่ได้หาอะไรเลย ผมแค่กำลังหนี หนีจากอะไรบางอย่าง

ขาผมก้าวเดินออกไปเรื่อยๆ ผมสงสัยตัวเองว่าผมกำลังหนีอะไรกัน และผมต้องหนีไปอีกนานแค่ไหน

ผมยังคงก้าวต่อไป พร้อมกับคำถามที่ยังคงอยู่ตรงนั้น