ผมมีกล่องอยู่ใบหนึ่ง เป็น time capsule อย่างง่ายๆ

มันใส่ของตั้งแต่สมัยผมยังเด็ก ของที่ผมชอบ หรืออย่างน้อยก็เคยชอบ

บางทีก็เป็นกระดาษโน้ตยังไม่ใช้สักแผ่นที่เพื่อให้มา บางทีก็เป็นรูปเก่าๆ บางทีก็เป็นสมุดวิชาหนึ่ง

ของส่วนมากถูกผมลืมไปหมดแล้ว ที่ยังไม่ลืมบ้างคือการโยนของใหม่ๆ ลงไปในกล่องนั้นจนมันแน่นขึ้นทุกวัน

นานๆ หลายปีครั้ง ผมจะรื้อของสองสามชิ้นในกล่องนั้นขึ้นมาดู แล้วรำลึกว่า ผมมาถึงตรงนี้ได้ยังไง

ชีวิตกับความทรงจำของเราทุกคนก็เหมือนกับกล่องใบนั้น มันมีวันที่เราจะต้องระลึกถึงสิ่งที่ดูจะผ่านไปแล้วเสมอ

เราผ่านจุดหลายๆ จุดมาแล้ว และเรามักจะโยนของหลายๆ ชิ้นลงไปสู่ห้วงความทรงจำ เมื่อถึงบางครั้ง มันก็ถูกหยิบขึ้นมา

เราเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกันนะ อะไรกันที่สร้างให้เราเป็นอย่างนี้

คำถามหลายๆ ครั้งคือเมื่อเราผ่านจุดเดิมอีกครั้ง กับเหตุการณ์ที่เราเคยผ่านไป

เราคงเฝ้าถามตัวเอง กับโอกาสอีกครั้งของเรา

ว่าเราจะเลือกทางเดิมอีกครั้งไหม