นานมาแล้วที่ผมคิดว่าการเสียสละนั้นเป็นเรื่องของวัตถุและเวลา
แน่นอนว่าการเสียสละด้านวัตถุนั้นเป็นเรื่องทั่วไป ที่ใครๆ ที่จะบอกกับตัวเองได้ว่าเป็นคนเสียสละนั้นก็ต้องเสีย ตัวผมเองเลยเพิ่มเรื่องเวลาลงไปอีกเรื่องให้บอกตัวเองได้เต็มที่อีกหน่อยว่าตัวเองพร้อมที่จะเสียสละมากกว่าคนอื่นๆ เขา
แต่ขณะที่ผมกำลังอ้างว่าตัวเองเป็นคนเสียสละ ที่พร้อมจะทุ่มเทได้แม้แต่เวลาที่ดูมีค่าเสียเหลือเกิน สุดท้ายแล้วผมก็ยังเรียกร้องความรู้สึกดีๆ เป็นการตอบแทนจากการกระทำที่ผมอ้างไปเองว่าเป็นการเสียสละนั้น
หลายๆ เรื่องสอนให้ผมรู้ว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่ผมอ้างนั้นมันไม่มีค่าอะไร เพราะสุดท้ายแล้วผมก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่ดี แม้สิ่งที่ผมเรียกร้องนั้นดูจะไม่มีตัวตน และวัดไม่ได้ในแง่มุมใดๆ ก็ตามที
ผมจะเอาเวลากี่ชั่วโมง กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ไปวัดกับความรู้สึกที่ผมได้พรากไปจากคนอื่นๆ ไม่ว่ามันจะเล็กน้อยเพียงไรได้อย่างไรกัน ผมจะพูดได้หรือว่าสิ่งที่ผมเสียสละหากคนที่ได้รับอะไรจากผมไปยังคงติดค้างบางอย่างแม้จะเป็นสิ่งที่วัดไม่ได้นั้น
ผมเสียใจกับการเรียกร้องนั้น และหวังว่ามันคงไม่สายเกินไปที่จะแก้ไข
มันไม่สายเกินไปใช่ไหม….
การกระทำที่เรียกได้ว่า “เสียสละ” นั้นต้องถูกกำหนดโดยผู้อื่นค่ะ ถ้าเรากำหนดของเราเองว่าเราเสียสละนั่นเสียสละนี่ เพื่ออย่างนั้นอย่างนี้ นั่นมันไม่ใช่การเสียสละแล้ว มันคือ “การทวงบุญคุณ” มากกว่า
อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไร “สายเกินแก้” ก็ขนาดองคุลีมารยังนิพพานได้นี่นา
ในความรู้สึกของฉัน
ไม่มีใคร ไม่เรียกร้อง ที่จะได้ “อะไร” เล็กน้อย ตอบแทน ไม่ว่า จะเป็น นามธรรม หรือ รูปธรรม..
ลึกๆ แล้ว ต่างต้องการอะไรบางอย่าง (ไม่อย่างนั้น คงไปบวช กันหมดแล้ว)
ใช่ครับ
คนมักต้องการผลประโยชน์ถูกมั้ยครับ
ทำอะไรมักต้องมีผลตอบแทน ไม่ผิดกับการเสียสละ
ถ้าจะให้คำนี้ถูกจำกัดความได้จริงๆก็เหมือนที่คุณ aoyoyo บอกล่ะมั้ง
ว่าเราไปทำไปโดยไม่คิด แค่คิดจะทำ แต่วันนึงมีคนมาบอกให้ความรู้สึกว่าเราเสียสละ
นั่นละมั้ง ถึงจะเป็น เสียสละ
งง ดีแหะ 55
ทำอะไรเพื่อส่วนรวมและไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง…เสียสละ
บางที อาจมีความรู้สึกอยู่แบบหนึ่ง ที่เราจะได้รับจากการเสียสละนั้น
แค่ได้ทำสิ่งๆนั้น แค่ได้ให้สิ่งๆนั้น…บางครั้ง แค่คิด