หลังจากที่สัญญากับตัวเองว่าจะไม่มองตัวเองเป็นใหญ่อีกต่อไป เรื่องมากมายก็ทำให้ต้องคิดจนหัวระเบิด รู้สึกว่าการดำเนินชีวิตโดยต้องสนใจคนรอบข้าง ไปๆ มาๆ ก็คล้ายๆ กับการเขียนโปรแกรมให้ Portable เราต้องมานั่งมองว่าตรงไหนมีข้อผิดพลาดที่อาจจะกระทบได้บ้าง แม้เราอาจจะไม่เห็นและไม่เจอผลกระทบนั้นไปตลอดชีวิต
เรื่องนี้ทำให้นึกถึงคำพูดหนึ่งในเรื่องแดจังกึมแฮะ ดูกับเค้าำไม่กี่ตอนแต่ก็จำคำพูดอยู่ตอนนึงได้ ประมาณนี้ “การยึดมั่นในหลักการสำคัญต้องให้มีการผ่อนบ้าง ขณะที่เราถือหลักการเป็นสำคัญ แต่การยึดเอาแต่หลักการอย่างเดียวโดยไม่ดูอย่างอื่น ก็อาจจะทำให้เรื่องยิ่งแย่ ตรงนี้ที่สำคัญ” ไม่ค่อยได้ดูเลยไม่รู้ว่าใครพูดกับใคร เห็นมีแต่ “ซังกุง” เต็มเรื่องไปหมด…. -_-”
หาตรงกลางลำบากเหมือนกันนะ กับการอยากเรียนต่อ ดูแลที่้บ้าน ทำตามความหวังพ่อแม่ ฯลฯ
มึน….
การคิดถึงคนอื่นมันจำเป็นก็จริง… แต่ชีวิตเราก็คือชีวิตเรา
ไม่มีอะไรง่าย
จะอธิษฐานเผื่อค่ะ
สาธุ
ลิ่ว ผมว่า ลิ่วไปบวชก่อนเรียนต่อเถอะ