ว่ากันว่า ผู้ชายคนหนึ่ง ยอมถูกเกลียด ดีกว่ายอมถูกลืม

ผู้ชายคนหนึ่งอาจจะทุ่มทำดีจนลืมทุกอย่าง ทุกคนอาจจะสรรเสริญ แต่แท้จริงในใจแล้ว เขากลับทำสิ่งนั้นเพื่อใครคนหนึ่ง

ผู้ชายอีกคนหนึ่ง อาจจะทำตัวไม่ได้เรื่อง อาจจะเลวร้ายไม่ได้ความทุกอย่าง เพื่อให้ใครคนหนึ่งสนใจ

เราตีค่าความยิ่งใหญ่ของความผูกพันที่เขาทั้งสองมีให้ต่อ “ใครคนหนึ่ง” อย่างไรกัน

เราตีค่าคนหนึ่งยิ่งใหญ่กว่าเพราะเขา “ทำตัว” ดี?

เราตีค่าคนหนึ่งยิ่งใหญ่กว่าเพราะ “การกระทำ” ของเขาเป็นผลดีต่อเรา?

ในขณะที่เรามองไม่เห็นว่าการทำดีของคนๆ หนึ่งเพื่อให้ได้ความสนใจนั้น อาจจะเป็นความดีที่ว่างเปล่าเพียงใด

ในขณะที่เรามองไม่เห็นว่าการทำเลวของคนๆ หนึ่งเพื่อให้ได้ความสนใจนั้น เต็มล้นไปด้วยความผูกพันที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน

เราควรที่จะตัดสินความยิ่งใหญ่ของความผูกพันนี้หรือ