ต่อจากเรื่อง “นักการเมืองมันชั่ว” วันนี้มาคิดๆ เรื่องนี้่ต่อ
ช่วงหลังๆ เราเห็นการใส่สร้อยท้ายสามัญชนคนเดินดินที่ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าเราๆ ท่านๆ เวลาไปออกทีวีว่า “ราษฎรอาวุธโส” กันบ่อยขึ้น ไม่รู้เพราะเขาแก่กว่าใครหลายๆ คนในประเทศนี้หรืออย่างไร หรือตำแหน่งนี้มันสะท้อนประสบการณ์และความสำเร็จอะไรให้เราควรฟังเขา
แต่แนวคิดหนึ่งที่น่าสนใจคือ เราควรมีกลุ่มประชาชนกลุ่มหนึ่ง ที่มีหน้าที่เป็นปากเป็นเสียงให้ให้กับราษฎรกลุ่มต่างๆ ให้กว้างขวางกว่านี้
เยอรมันมีกฏหมายแนวนี้อยู่ โดยรัฐบาลต้องจ่ายเงินสนับสนุนพรรคที่มีเสียงเลือกเข้ามาเกินค่าหนึ่ง อาจจะ 1-5% ทำให้พรรคนั้นมีทุนและดำเนินกิจกรรมขึ้นมาได้ แม้จะไม่มีสส. หรือสว. ใดๆ เลย
เราอาจจะมีตำแหน่งเพิ่มเข้ามา เป็น “ราษฎรผู้เป็นตัวแทนความคิดเห็น” เขาอาจจะเป็นผู้สมัคร สส. สว. อบต. ฯลฯ ที่สอบตก แต่ได้รับเสียงมามากพอค่าคงที่ค่าหนึ่ง เช่นว่าแสนหรือห้าหมื่นเสียง ถ้าผ่าน threshold นี้ได้ก็ได้เงินเดือนไปเลย 50 เท่าของค่าแรงขั้นต่ำต่อเดือน พร้อมกับ waive เงินลงสมัครที่ผ่านมาคืนให้ไป อาจจะมีสิทธิลงสมัครรอบหน้าแบบไม่เสียเงินด้วย แถมสร้อยท้ายตำแหน่งอย่างเป็นทางการ แบบมีประชาชนหนุนหลังให้ เวลาออกทีวีจะได้ไม่ต้องมีคำถามว่าความคิดที่เสนอมานี่มีใครเอาด้วยจริงหรือไม่
อาจจะเพิ่ม “ภูมิคุ้มกัน” ให้บางๆ เช่นว่าใช้ตำแหน่งนี้ประกันตัวเองในคดีหมิ่นประมาทได้ พร้อมกับเพิ่มหน้าที่บางอย่างเช่นว่าต้องรักษาสิทธิทางการเมืองให้ครบถ้วน ไม่งั้นหลุดจากตำแหน่ง ลงสมัครรับเลือกตั้งรายการต่อไป ภายในระยะเวลาที่กำหนด ไม่งั้นหลุดจากตำแหน่งอีก
เพราะคนเหล่านี้คือคนที่มีความตั้งใจจะเข้าไปลงมือ พวกเขาวิจารณ์ในแบบที่ถ้ามีโอกาสก็จะลงมือทำ ไม่ใช่วิจารณ์แล้วลอยลำไปเรื่อยๆ (ซึ่งไม่ผิด แต่ไม่ควรให้คุณค่ามากเกินไป) เราควรลงทุนกับคนเหล่านี้ให้สามารถทำงานด้านการเมืองได้อย่างเต็มเวลา (หรือไม่เต็มเวลาก็แล้วแต่เขา) ประชาชนกลุ่มหนึ่งเห็นด้วยกับเขา แม้จะไม่มากพอที่จะเป็นส่วนใหญ่ แต่คนเหล่านี้จะทำให้ประชาชนส่วนเล็กๆ สามารถส่งตัวแทนมาพูดแทนเขาได้
