มีเพื่อนไปติดสาว ปรากฏว่ามันเลือกผมเป็นที่ปรึกษา
P: วันนี้โทรไปคุยมาแปดนาทีได้
P: จบด้วยดี
L: [ฉิบหายแล้ว มันไปพูดอะไรว่ะ แปดนาทีจบเห่] เอ้าแล้วเป็นอะไร
P: ก็ไม่มีอะไร เค้าบอกว่าเหนื่อยแล้วขอตัวไปนอน
L: [แอบด่าในใจทำกรูตกใจ ##$@!$] เออ ก็ดีแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป
ตลอดการทำเว็บมานั้น ผมพบว่าช่วงเวลาหนึ่งที่ยากลำบากที่สุด ที่หลายๆ เว็บต้องปิดตัวไป คือการเป็นเว็บขนาด “กลาง”
เมื่อครั้งเป็นเว็บขนาดเล็กนั้น ทรัพยากรจำนวนมากมักฟรีหรือหาได้โดยราคาถูก เช่น โฮสต์ที่ราคาปีละไม่กี่ร้อยบาท มันน้อยพอที่จะจ่ายไปโดยไม่หวังอะไรกลับมา แต่หลังจากนั้น ไอเดียดีๆ และแรงงานที่ลงไป ก็เริ่มดึงให้คนให้เข้ามา ทุกขลาภนี้มาพร้อมกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนไม่ใช่เรื่องที่จะจ่ายได้อย่างสนุกสนานอีกต่อไป มันเริ่มกลายเป็นภาระหนักสำหรับคนส่วนใหญ่
Blognone นั้นรอดมาได้ ก็ด้วยว่า Cyberbeing.biz เข้ามาเสนอช่วยเอาไว้ ด้วยการเสนอโฮสต์ฟรี แลกกับโฆษณาเพียงเล็กน้อย แต่ไม่ใช่ทุกเว็บได้รับการช่วยเหลือแบบนี้ ในต่างประเทศนั้น Adsense จะมีส่วนช่วยเป็นอย่างมากที่จะช่วยเว็บเหล่านี้ ให้สร้างรายได้ตามขนาดเว็บที่โตขึ้น แต่ Adsense บ้านเราเองกลับขาดการประสานงานที่ดี และโฆษณาคุณภาพสูงก็มีเพียงจำนวนน้อย
ผมมองหาทางออกที่เว็บขนาด UIP ต่อวันตั้งแต่ 1,000-9,999 จะมีช่องทางสร้างรายได้อย่างมั่นคง อย่างน้อยๆ ก็เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น ผมเริ่มมี Agency มาติดต่อเองตอน UIP เกิน 10,000 ดังนั้นจุดนั้นหากโตมาจากสมาคมนี้ Agency น่าจะรู้จักดี และขายโฆษณาด้วยตัวเองไม่ยากแล้ว
เราอาจจะสร้างหน่วยงานกลางที่อาจจะแสวงหากำไรด้วยซ้ำไป เพื่อช่วยเว็บเหล่านี้ ด้วยการรวมเว็บเหล่านี้เข้าด้วยกัน แล้วจัดการขายเป็นแพ็กเกจรวม สร้างมาตรฐานการแบ่งผลประโยชน์กันอย่างเป็นรูปธรรม
ในช่วงแรกกลุุ่มเว็บเหล่านี้ อาจจะต้องอาศัยเว็บที่ใหญ่กว่า (เช่น Blognone?) มาทำทุนประเดิมให้ เช่นแบ่งโฆษณามาสัก slot แล้วขายรวมกับเว็บเหล่านี้ในราคาประมาณหนึ่ง เมื่อผลการ perform ดีแล้ว กลุ่มนี้ก็จะสามารถดำเนินการต่อไปได้เอง
กลุ่มนี้จะเป็นทางเลือกให้กับผู้ที่ต้องการลงโฆษณาในเว็บกระแสรองๆลงไป แต่ไม่กล้าลงไปยัง Adsense เพราะโฆษณาอาจจะไปตกกับเว็บที่เสี่ยงต่อภาพลักษณ์ สมาคมนี้จะกลายเป็นทางเลือก
อาจจะต้องทำข้อตกลงร่วมกัน เช่น พื้นที่วางโฆษณาที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ขนาดเท่ากัน ทุกเว็บมีหน้าที่ส่งรายงาน Analytics เข้าสู่สมาคมรายสัปดาห์
ส่วนตัวสมาคมเองก็จะมีเงื่อนไขการขายโฆษณาว่าไม่ขายแยก ไม่รับตัดบางเว็บ การซื้อต้องเป็นการซื้อรวมยกแพ็กเท่านั้น โดยมีตัวเลขแจกแจงว่าเว็บใดมีขนาดเท่าใหร่ไว้ล่วงหน้า การคิดส่วนแบ่งให้กับตัวเว็บ คิดเป็นรายเดือน โอนเข้าบัญชีที่บังคับว่าต้องเป็นธนาคารเดียวกันเพื่อลดต้นทุนการโอน
ผมประกาศชัดมานานว่าผมเกลียดการกระทำ SEO ใดๆ ที่ไปยุ่งกับเว็บคนอื่นโดยเจ้าของเว็บเขาไม่ได้ยินดี และผมเรียกการกระทำนั้นว่าสแปมทั้งหมด
ผมคิดมานานว่าหากมีโอกาส จะรวบรวมเว็บจำนวนหนึ่งมาร่วมกัน “ต่อต้าน” การกระทำเช่นนี้ เพื่อสร้างผลลบให้กับการกระทำจนกระทั่งอย่างน้อยที่ที่สุด กลุ่มผู้เข้าร่วมได้รับการปกป้องจากการกระทำนั้น
สมาคมสำหรับการต่อต้านนั้นคิดไว้นานแล้วว่าจะรวบรวมกันมา ที่คิดไม่ออกคือ แล้วจะทำอะไรดีเมื่อถูกบุคคลเหล่านี้โจมตี
วันนี้แว๊บขึ้นมาว่าน่าจะมีวิธีที่ดีกว่า ด้วยการสร้างเว็บมาทำ SEO แข่งกันเสียเลย
แนวคิดคือแทนที่เราจะปล่อยให้พื้นที่คีย์เวิร์ดบางอย่าง กลายเป็นพื้นที่เน่าๆ ที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่มนุษย์ไม่สามารถอ่านให้มีประโยชน์ขึ้นมาได้ หรือเป็นข้อมูลละเมิดลิขสิทธิ์ เราทำข้อมูลจริงขึ้นมาแข่งกันเสียในคีย์เวิร์ดนั้นๆ
ช่องทางที่เหล่าสแปมเมอร์เหล่านี้มักอาศัยอยู่เสมอๆ คือเว็บเนื้อหาจริงๆ นั้นไม่ได้สนใจจะทำ SEO กับคีย์บเวิร์ดใดเป็นพิเศษ เพราะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า
แต่สมาคมต่อต้าน SEO นี้จะทำหน้าที่นั้น ด้วยการสัญญากันและกันของเว็บในเครือข่าย ว่าจะผลักดันให้เว็บที่สร้างขึ้นเพื่อต่อต้านนั้นขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งแทนได้ เช่้นทุกเว็บจะรับ feed ที่มีลิงก์ของเว็บกลางนี้ และสัญญาว่าจะวางมันไว้ในตำแหน่งที่มีผลต่อ SEO สูงๆ เช่นด้านบนของเว็บ โดยลิงก์ด้วยคีย์เวิร์ดที่ตรงกับคีย์เวิร์ดที่ถูกโจมตี เพื่อดันให้เว็บกลางนี้มีอันดับลอยขึ้นมาแล้วผลักเว็บผู้โจมตีลงไป
จุดสำคัญของเรื่องนี้คือกฏการลงมือ (Rules of Engagement) ที่ต้องชัดเจน ไม่อย่างนั้นสมาคมนี้จะกลายเป็นเครื่องมือทำ SEO ไปเสียเอง
เนื้อหาที่นำมาใส่ในเว็บเหล่านี้ต้องเป็นเนื้อหาจริง เช่นช่วยกันเขียนบล็อกท่องเที่ยว, ของกิน ฯลฯ ลงเว็บเดียวกัน เนื้อหาทั้งหมดต้องเป็นเนื้อหาใหม่ และลิงก์ไปยังเว็บที่มีเนื้อหาจริงในหมวดหมู่เดียวกัน เพื่อให้เว็บเหล่านั้นได้อันดับกลับมาหลังจากโจมตีสิ้นสุดลง
ยังคิดไม่สุดดีไม่รู้ว่าจะทำได้จริงรึเปล่า
สงสัยจะว่างงานมาก ชิมิ