คำแนะนำ?

เมื่อปีที่แล้วผมมีโอกาสไปท่องอีสานไปครึ่งภาค เรื่องหนึ่งที่น่าสนใจคือป้ายเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดนั้นหายไป

เหลือแต่เลี้ยวซ้ายเมื่อปลอดภัย

คำถามคืออะไรคือปลอดภัย??????

ถ้าผมเลี้ยวอย่างระวัง แล้วมีมอเตอร์ไซต์ออกมาจากซอย พุ่งมาชนรถผม ผมจะผิดกฏจราจรรึเปล่า แต่ถ้าผมไม่มีเบรก แต่ปาดซ้ายเลี้ยวไปไม่มองใครแล้วไม่ชน อย่างนั้นเรียกว่าปลอดภัยไหม

ข้อเท็จจริงคือโลกนี้มีความเสี่ยง การกระทำที่ปลอดภัยที่สุดก็เกิดอุบัติเหตุได้ เช่นเดียวกับการฝากเงินที่ธนาคารที่ธนาคารก็เจ๊งได้เหมือนกัน

สิ่งที่เราทำได้ไม่ใช่คาดหวังว่าจะทำทุกอย่างให้ปลอดภัย แล้วบอกกับท้องฟ้าว่ามันต้องปลอดภัยเพราะเราทำอย่างปลอดภัย หรือไปด่าว่าคนอื่นว่าประมาทเพราะเขาพลาดพลั้ง ทั้งที่เขาอาจจะทำอย่างปลอดภัยที่สุดแล้ว

สิ่งที่เราทำคือประเมินอย่างระมัดระวัง เตรียมการถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ แล้วรับผลของการตัดสินใจอย่างเต็มภาคภูมิ

 

ช่างแม่งเหอะ

ขออภัยล่วงหน้าที่ขึ้นหัวข้อไม่สุภาพ พอดีอ่านบล็อกของ Plynoi แล้วนึกถึงตัวเองตอนถ่ายภาพ

รอบตัวผมมีไม่กี่คนที่ถ่ายภาพเป็นอาชีพครับ ตัวผมเองก็ถ่ายไว้ดูเอง ให้เพื่อนดูบ้างเป็นครั้งคราว แต่บางทีเจอเพื่อนร่วมทริปที่ไปถ่ายภาพด้วยกันแล้ว บางครั้งผมนึกในใจว่า มันจะสนุกตรงไหนล่ะนี่…. โดยเฉพาะเวลาโดนถามเซ้าซี้แบบ

  • อ่าว ไม่ถ่าย RAW เหรอ แล้วภาพจะชัดเหรอ?
  • ไม่ชดเชยเพิ่มอีกสักครึ่งสตอปล่ะ เดี๋ยวไม่พอดีนะ
  • เลนส์ตัวนี้ดีเหรอ ไม่ซื้อตัวใหญ่กว่านี้ล่ะ XXX ก็ดังดีนี่
  • ทำไมใช้ยี่ห้อ XXX ล่ะ YYY สีดีกว่าตั้งเยอะ ทนก็ทนกว่า บลาๆๆๆๆๆๆๆ……..
  • ถ่าย iso สูงแล้ว noise ไม่เยอะเหรอ

เลยมาสร้างแนวทางการถ่ายภาพแบบ “ช่างแม่งเหอะ”  ดังนี้

  •  ถ่ายภาพความละเอียดตามใจฉัน จะถ่าย RAW เมื่อมีวันหยุดยาวแล้วรู้ว่าหาสาวไปเที่ยวด้วยไม่ได้ ถ้าคุณมีอะไรทำมากมายมหาศาล แต่ยังถ่าย RAW ทุกรูปโดยหวังว่าสักวันหนึ่งจะว่างมาแต่ง แล้วต้องทนทุกข์กับเวลาไม่มีที่เก็บภาพมันจะสนุกตรงไหน
  • กดๆ ไป ตั้ง continue ยิงรัวไปเลยก็ได้ ไม่ต้องคิดมาก ก็มันถ่ายไม่แม่นให้ทำไงอ่ะ
  • ตั้ง iso สูงๆ เมื่อแสงน้อย ก็ ภาพมันมืด ตั้ง iso สูงมันผิดตรงไหน noise น่ะเอาเข้าจริงอาม่าที่บ้านเค้าไม่สนหรอก ขาตั้งกล้องอยากแบกก็แบก วันไหนไม่อยากแบกก็โยนมันไว้ใต้เตียง
  • ซื้อเลนส์แบบอยากใช้ เอาแบบเบาๆ ถ่ายสบาย จ่ายแพงซื้อเลนส์โปรแล้วต้องลำบากมาแบก ลำบากมาดูแล ซื้อมาทำไม?

ประเด็นคือกล้องเนี่ย “เรา” ซื้อ “มัน” มาใช้งาน สำหรับผมแล้วผมซื้อมันมาเพื่อความ “บันเทิงใจ” ส่วนตัว และผมเชื่อว่าคนไม่น้อยคิดแบบนี้ ผมไม่ได้ซื้อเทพเจ้ามาบูชาไว้หัวเตียง

หลายครั้งทีเดียวที่คำวิจารณ์ ที่ได้รับมาเป็นเรื่องที่ดีมาก เช่นเรื่องมุมมอง หรือแนวคิดการถ่ายภาพ แต่บ่อยครั้ง (เกินไป) ที่ผมเห็นเพื่อนักถ่ายภาพติดอยู่กับความละเอียดของภาพ ความสมบูรณ์เมื่อขยายด้วยกำลังขยายสูงสุด ฯลฯ เท่านั้นไม่พอยังพยายามกดดันให้คนอื่นเห็นดีเห็นงามไปด้วย

คิดไรมาก ถ่ายภาพมาแล้วอย่างน้อยๆ คุณมองภาพแล้วสบายใจตัวเองที่ได้ย้อนความหลังไปในช่วงเวลาดีๆ

มันก็พอแล้วหนิ

 

คิดถึง

เคยคุยกับเพื่อนคนหนึ่งมานานแล้วว่า วันหนึ่งที่เราลืมช่วงเวลาที่ต้องอยู่คนเดียวไปแล้ว จะเป็นช่วงเวลาที่อยู่คนเดียวได้ยากที่สุดเวลาหนึ่ง

น่าแปลก ในเวลาที่เรามีคนล้อมรอบมากมาย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราอยากจะทำ มีอะไรจำนวนมากที่เราบอกกับตัวเองไว้ว่าเมื่อมีโอกาสแล้วเราจะลงมือ

แต่เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว เรากลับมองหาคนรอบข้าง

เราถามตัวเองว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ที่เราจะมีใครอีกสักคนมาทำสิ่งเหล่านั้นกับเรา

จะเป็นไปได้ไหมที่จะมีคนมายืนเคียงข้างเรา

 

Sealand

วันนี้พอดีไปนั่งกินหมูกะทะกับต่าย wiennat และน้องที่เรียนด้วยกันอีกคน

เลยได้คุยกันไปกันมา ผ่านไปถึงเรื่อง Sealand

Sealand เป็นป้อมกลางทะเลที่สร้างขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โดยห่างจากชายฝั่งอังกฤษไปไม่กี่กิโลเมตร โดยตัวมันเองเป็นเพียงแท่งคอนกรีตที่วางอยู่บนฐานลอยน้ำ เมื่อใช้เรือลากไปยังจุดที่ต้องการแล้วจึงค่อยๆ ปล่อยให้จมลง

ผมไม่แน่ใจว่ามีป้อมแบบนี้อยู่มากน้อยแค่ไหน แต่ป้อมนี้ก็ถูกทิ้งร้างไปพักใหญ่และถูกครอบครองโดยครอบครัว Bates ซึ่งตั้งตัวเองเป็นราชวงศ์แห่ง Sealand และประกาศ Sealand เป็นประเทศในเวลาต่อมาในปี 1967 และในปี 1968 เมื่อมีคณะสำรวจเข้าไปในพื้นที่ของ Sealand สมาชิกครอบครัว Bates ก็ยิงปืนขู่

ผลคือโดนจับไปขึ้นศาลอังกฤษ

ที่น่าสนใจคือศาลอังกฤษไม่รับฟ้องในกรณีที่เกิดขึ้น เพราะคดีเกิดนอกชายฝั่งอังกฤษไปเกินสามไมล์ ทำให้อยู่นอกเขตของอังกฤษ

ต่อมาครอบครัว Bates จึงประกาศใช้รัฐธรรมนูญ, สกุลเงิน, เพลงชาติ, กระทั่งเริ่มออกพาสปอร์ตในปี 1975 อย่างไรก็ตามไม่มีชาติใดๆ ในสหประชาชาติให้การรองรับ Sealand อย่างเป็นทางการ

สำหรับคนไอทีทั้งหลาย Sealand กลายเป็นเรื่องน่าสนใจเมื่อมีการเปิดบริษัท HavenCo ที่ให้บริการศูนย์ข้อมูลบน Sealand นี้ เนื่องจาประเทศนี้ไม่ได้รับการรับรองจากหน่วยงานใดๆ ไม่ว่าจะเป็น WTO หรือWIPO กฏหมายการกระทำผิดในเชิงคอมพิวเตอร์ หรือกฏหมายลิขสิทธิ์จึงไม่มีผลบังคับใดๆ ในเกาะนี้เลย

เห็นน้องต่ายบอกว่าจะเปิด Google Earth นั่งหาเกาะมาประกาศเป็นประเทศเล่นๆ :P