เวลามีคนทำผิดกับเรา เมื่อเขามาขอโทษ คำที่ออกจากปากเราโดยไม่ต้องคิดคือ ..ไม่เป็นไร..

คำถามคือในความเป็นจริงแล้ว เรา ไม่เป็นไรกันจริงๆ หรือ??? เราถ้าเราต้องถูกกระทำอย่างเดียวกันเรื่อยไปล่ะ มันจะ …เป็นไร… ขึ้นมาบ้างไหม?

ถ้าเป็น แสดงว่าเรามุสาต่อคำว่าไม่เป็นไรของเราเอง จริงไหม

แต่ถ้าเราตอบอย่างอื่นนอกจา่กไม่เป็นไรล่ะ เราจะกลายเป็นคนขาดมารยา่ทในสังคมไปรึเปล่า

น่าคิดแฮะ….

ไม่ใช่ชื่อคน แต่เป็นคำวิเศษแสดงถึงความหยิ่งในความแน่ของตัวเอง

ถ้าวันนี้จะเขียนเรื่องนี้ คงต้องยกตัวอย่างโซนี่เป็นหลัก

วันก่อนอ่านข่าวว่ามีรัฐมนตรีของญี่ปุ่นออกมาแสดงความกังวลว่าญี่ปุ่นกำลังสูญเสียความสามารถในการแข่งขัน โดยยกตัวอย่างไอพอดที่กินตลาดวอร์คแมนไปอย่างราบคาบ

เรื่องหนึ่งที่รัฐมนตรีท่านนั้นไม่เข้าใจคือ โซนี่เสียตลาดนี้ไปด้วยแนวคิดอารยธรรมโซนี่เองนั่นแหละ

เมื่อโซนี่ออกวอร์คแมนนั้น มันได้รับความนิยมอย่างสูง กระทั่งที่ว่าเมื่อโซนี่กำลังสำรวจตลาดยุโรปเพื่อคิดชื่อให้วอร์คแมน ก็พบว่าชื่อวอร์คแมนเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว

ถึงจุดนั้น วันนี้โซนี่กำลังหลงระเริงว่าตัวเองเป็นพระเจ้าที่จะชี้ให้ตลาดไปทางไหน ตลาดก็หันหัวตาม

ตลาด MP3 นั้นแสดงศักยภาพของตลาดมานาน แต่โซนี่ก็ยังเชื่อว่า ATRAC3 ของตนต้องเป็นหนึ่ง เห็นได้ชัดจากโฆษณาชุดออารยธรรมโซนี่

ข้อเท็จจริงคือตลาดต่างหากเป็นตัวบอกว่าโซนี่ควรทำอะไร

บทเรียนที่โซนี่ต้องเรียนรู้จากการพ่ายแพ้ต่อแอปเปิลนี้เป็นบทเรียนที่โซนี่ต้องจำไปอีกนานเท่านาน

วันนี้เห็นได้ชัดว่าโซนี่เริ่มเปิดกว้างให้กับอารยธรรมโซนี่ ด้วยการออกเครื่องเล่น MP3 ใส่ช่องอ่าน SD เข้าไปในแลปทอปของตน

ถ้าเปรียบโซนี่กับชีวิตของคนๆ หนึ่งแล้ว มันมีให้เห็นเรื่อยๆ กับความน่ากลัวของความทนงตนอย่างนี้

ที่เห็นชัดที่ผ่านมาคือการเอนทรานซ์ ที่หลายคนคิดว่าเมื่อผ่านการเอนทรานซ์เข้าไปได้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกต่อไป

เมื่อชีวิตผ่านมาถึงจุดหนึ่ง ผมสงสัยว่าชีวิตจะไปถึงจุดสุดที่ตรงไหน มันอาจจะไม่มีเลยก็เป็นได้ เราเพียงผ่านจุดหนึ่งและก้าวข้ามไปยังจุดที่ยากกว่า พร้อมๆ กับยิ้มให้กับความสำเร็จในจุดที่ผ่านมา

ก็เท่านั้น