ชีวิตเราในช่วงเวลาหนึ่งๆ เราอาจจะต้องเจอกับคนมากมายทีทำผิด ไม่ว่าจะผิดต่อเรา ผิดต่อตัวเขาเอง หรือผิดต่อประเทศชาติ
ไม่แน่ใจว่ามันเริ่มตรงไหน แต่วันหนึ่ง เราก็เริ่มเชื่อว่ามันเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องพิพากษาการกระทำผิดเหล่านั้น แล้วเราก็เริ่มพิพากษาเขาเข้าจริงๆ
เรื่องน่าเศร้าคือถึงจุดหนึ่ง เราไม่ได้อะไรจากการพิพากษานั้น ณ จุดนั้น เราอยากจะกลับไปบอกกับคนที่เราพิพากษาไปแล้วนั้นว่าเราอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเขาคงเดิม
แต่เราก็ทำไม่ได้
เราแค่ทนงในความคิดที่ว่าเรามีสิทธิที่จะพิพากษาเขา เราสมควรกระทำมันเพื่อให้โลกดีขึ้น
แต่ถึงวันหนึ่ง เราก็ถามตัวเองว่า “ถ้าเราย้อนกลับไปวันนั้นได้…..”
