เมืองสองร้อย

เมืองสองร้อย เป็นเมืองที่มีประชากรอยู่สองร้อยคนพอดิบพอดี แบ่งเป็นผู้ชายและผู้หญิงอย่างละร้อย ทุกคนมีชื่อตั้งแต่ศูนย์ถึงร้อยเก้าสิบเก้า ผู้หญิงทุกคนมีชื่อเรียงกันตั้งแต่ศูนย์ถึงเก้าสิบเก้า ผู้ชายนั้นเรียงตั้งแต่หนึ่งร้อยไปถึงร้อยเก้าสิบเก้า

นางสาวศูนย์นั้นแอบมองนายศูนย์มานานแล้วเธอมองเขาด้วยความชื่นชม เธอแอบมองนายศูนย์ทุกครั้ง เมื่อเขาทำงานเขาดูเข้มแข็ง เมื่อเขายื่นมือช่วยเหลือใครสักคน เขากลับดูอ่อนโยนอย่างประหลาด

นายศูนย์แอบมองนางสาวหนึ่งด้วยความพึงใจ เธอช่างอ่อนหวาน เป็นตัวของตัวเอง คงจะดีไม่น้อยถ้าได้ใช้ชีวิจตร่วมกับเธอ

นางสาวหนึ่งแอบมองแอบมองนายหนึ่งพร้อมกับแอบอมยิ้ม เขาช่างดูตลก ร่าเริง ทุกครั้งที่เธอกำลังต้องการใครสักคน เขานี่ล่ะที่เธออยากให้อยู่ใกล้ๆ

…….

…….

ฯลฯ

เมืองสองร้อยมีสองร้อยคน ทุกคนอธยาศัยดี มีน้ำใจต่อกัน ดูเป็นเมืองที่อบอุ่น

แต่คนในเมืองสองร้อยนั้นเหล่า กลับอ้างว้าง

 

น่าจะเป็น

น่าจะเคยอ่านโคนันกันทุกคน มีตอนหนึ่งที่พูดถึงนายตำรวจหนุ่มแอบชอบรุ่นพี่สาวอยู่ แล้ววันหนึ่งเขาก็พบว่าหญิงสาวมีคนที่ชอบอยู่แล้ว

เรื่องตามครรลองหนังรักที่ดี คือคนที่หญิงสาวชอบอยู่ก็คือเจ้าตัวตำรวจหนุ่มนั่นแหละ เพียงแต่ต่างฝ่ายต่างปิดตัวเอง

เรื่องจริงอย่างนี้เกิดขึ้นกับเราได้เสมอ หากแต่….

ในความเป็นจริงแล้ว เมื่อเรารู้ความจริงว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่ ส่วนลึกในใจจะแอบกระซิบบอกเราว่า ก็คือเรานั่นแหละที่เธอแอบมองอยู่

เรื่องน่าเจ็บปวดที่ตามมาคงไำม่ต้องพูุัดถึง เกือบทั้งหมดคนที่เธอแอบมองอยู่

…ไม่ใช่เรา…

ถึงจุดหนึ่งที่มันเหนื่อยเกินไป ที่มันล้าเกินไป

สิ่งที่ำทำได้ คงเป็นแค่การเดินจากไป

…เงียบๆ ตามลำพัง…

ไม่ต้องมีคำลา ไม่ต้องสารภาพความจริง แค่เดินจากออกมา ไม่มีฉากโรแมนติกในตอนจบ ไม่มีฉากเศร้าในท้ายเรื่อง

ทั้งหมดที่คุณต้องทำก็แค่รับรู้ความเป็นจริง แล้วเดินเรื่องไปอย่างที่ัมันควรจะเป็น

ถ้านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด

ก็คงจะดีกว่า

…ถ้าเราไม่ทำให้มันแย่ไปกว่านี้…

 

โกรธ

เด็กหญิงเอไปโรงเรียนอย่างมีความสุข เธอชอบโรงเรียน

เด็กชายก. เจ้าเก่าอยากรู้จักเธอ แต่เพราะอาย สิ่งที่เด็กชายก. ทำกลับเป็นการเข้าไปล้อเด็กหญิงเออยู่ทุกวัน

เด็กหญิงเอโมโหจนทนไม่ไหว ตะโกนลั่นห้องเรียนว่า “ไอ้ก. ไอ้ก. ไอ้ก. ….”

คำว่า “ไอ้” คำคำหยาบคำเดียวที่เด็กหญิงเอรู้จัก

เด็กชายก. แอบเสียใจอยู่ลึกๆ

สิบห้าปีผ่านไป

นางสาวเอไปเรียนในมหาวิทยาลัยอย่างมีความสุข เธอชอบคณะที่เธอเรียนอยู่

นายก. อยากเข้าไปรู้จักเธอ แต่เพราะอาย สิ่งที่เขาทำจึงเป็นเพียงการแอบมองเธออยู่ห่างๆ และช่วยเหลือเธอบ้างเมื่อมีโอกาส

นางสาวเอรำคาญที่นายก. วนไปวนมารอบตัวเธอจนทนไม่ไหว เธอจึงบอกนายก. ว่า “เลิกตามฉันสักที”

นายก. เสียใจ

 

ต่างกัน

ญ – ตุ้มหู, สร้อยคอ, กระโปรง, กระเป๋า, รองเท้า, เสื้อผ้า, ดารา, ฯลฯ

ช – ซีพียู, รถ, นาฬิกาข้อมือ, โน๊ตบุ๊ค, หูฟัง, ฯลฯ