Being the BEST still doesn’t make us right.

David Betz กล่าวไว้ในหน้า Bugzilla

แปลเป็นไทยง่ายๆ คงเป็นว่าผิดน้อยที่สุดก็ยังไม่ใช่ถูก

ขณะที่เรื่องไม่สำคัญหลายๆ อย่าง เรายอมรับได้กับข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ที่มีอยู่ทั่วไป เราอาจจะพบตั๋วหนังที่พิมพ์ชื่อหนังไม่ครบ เราอาจจะใช้คอมพิวเตอร์ที่คีย์บอร์ดจางไปบางปุ่ม

ของพวกนี้เป็นเรื่องปรกติ และมักจะเป็นเรื่องที่ยอมรับได้โดยไม่มีพิษมีภัยอะไร

พิษภัยของมันคือเมื่อเราชินชากับความผิดเล็กๆ มันทำให้เราคิดว่าทุกเรื่องนั้น มีข้อผิดพลาดไ้ด้เสมอ และเรายอมรับข้อผิดพลาดได้เสมอๆ เช่นกัน

เรื่องจริงคือชีวิตของเรามีหลายๆ อย่างที่เราไม่ควรยอมให้มีความผิดพลาดไม่ว่ากรณีใดๆ

เราคงไม่ยอมให้เลขในบัญชีของเราผิดไปสักหลัก เราคงไม่ยอมให้ชื่อในบัตรประชาชนเราผิดไปสักตัว

แต่เรามักยอมที่จะมีจุดบกพร่องเล็กๆ เช่นการละเลยการเรียน การทำงานบ้างบางวัน เราทำเศษกระดาษตกลงบนพื้นแล้วแกล้งลืมไม่เก็บบ้าง

มาตรฐานการยอมรับได้อยู่ตรงไหน?

มันอยู่ในตัวเรานั่นแหละ…