คนเราเมื่อมาถึงจุดหนึ่งแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้นั้นเป็นเพียงการคาดเดา

เราตระหนักดีว่าไม่ว่าเราจะพิจารณาไปอีกนานเท่าใด ข้อมูลทั้งหมดจะไม่ช่วยให้เราตัดสินใจดีขึ้น

แต่หลายๆ ครั้งเราก้ยังรอ เราจดจ้องเพราะการตัดสินใจครั้งนั้นช่างยิ่งใหญ่ งานทั้งหมดที่เราทำมาอาจจะขึ้นอยู่กับมัน

เรารอไปเรื่อยๆ โดยสูญเสียอะไรไปหลายๆ อย่าง ทั้งที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าการรอนั้นไม่ทำให้อะไรดีขึ้นแม้แต่น้อย