บนรถไฟฟ้าที่คนแน่เป็นปลากระป๋อง รถเมลบนถนนที่ติดเป็นแพเหมือนลานจอดรถขนาดใหญ่ ชีวิตที่วุ่นวาย และจำเจ ผมนั่งนึกกับตัวเองว่าทำไมเราต้องมาทนอะไรกับเรื่องที่น่าเบื่อเหล่านี้

ผมหยิบเครื่องเล่นเอ็มพีสามขึ้นมา ฟังเพลงตามปรกติ แต่เว่บหนึ่งแล้ว ผมตระหนักได้ว่าเพลงที่ผมฟังอยู่นั้นไพเราะเพียงไร ผมนึกถึงละครที่ผมดูผ่านมา และนึกถึงหนังเรื่องต่อไปที่กำลังวางแผนจะไปดู นึกถึงหนังเรื่องที่ผมชอบ

ผมตระหนักได้ว่าท่ามกลางความน่าเบื่อหน่ายจำนวนมหาศาลที่เราต้องทนอยู่กับมันทุกวัน มีเรื่องราวที่สวยงามและน่าจดจำมากมายที่ยังคงอยู่กับเราตลอดเวลา เพียงแต่เราเลือกที่จะมองข้ามมันไป

เป็นเรื่องง่ายที่เราจะเพ่งอยู่กับความทุกข์ตรงหน้า ทั้งที่มีเรื่องที่สร้างความสุขมากมายอยู่รอบตัวเรา

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นนะ….