นานมาแล้วที่ผมคิดว่าการเสียสละนั้นเป็นเรื่องของวัตถุและเวลา
แน่นอนว่าการเสียสละด้านวัตถุนั้นเป็นเรื่องทั่วไป ที่ใครๆ ที่จะบอกกับตัวเองได้ว่าเป็นคนเสียสละนั้นก็ต้องเสีย ตัวผมเองเลยเพิ่มเรื่องเวลาลงไปอีกเรื่องให้บอกตัวเองได้เต็มที่อีกหน่อยว่าตัวเองพร้อมที่จะเสียสละมากกว่าคนอื่นๆ เขา
แต่ขณะที่ผมกำลังอ้างว่าตัวเองเป็นคนเสียสละ ที่พร้อมจะทุ่มเทได้แม้แต่เวลาที่ดูมีค่าเสียเหลือเกิน สุดท้ายแล้วผมก็ยังเรียกร้องความรู้สึกดีๆ เป็นการตอบแทนจากการกระทำที่ผมอ้างไปเองว่าเป็นการเสียสละนั้น
หลายๆ เรื่องสอนให้ผมรู้ว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่ผมอ้างนั้นมันไม่มีค่าอะไร เพราะสุดท้ายแล้วผมก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่ดี แม้สิ่งที่ผมเรียกร้องนั้นดูจะไม่มีตัวตน และวัดไม่ได้ในแง่มุมใดๆ ก็ตามที
ผมจะเอาเวลากี่ชั่วโมง กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ไปวัดกับความรู้สึกที่ผมได้พรากไปจากคนอื่นๆ ไม่ว่ามันจะเล็กน้อยเพียงไรได้อย่างไรกัน ผมจะพูดได้หรือว่าสิ่งที่ผมเสียสละหากคนที่ได้รับอะไรจากผมไปยังคงติดค้างบางอย่างแม้จะเป็นสิ่งที่วัดไม่ได้นั้น
ผมเสียใจกับการเรียกร้องนั้น และหวังว่ามันคงไม่สายเกินไปที่จะแก้ไข
มันไม่สายเกินไปใช่ไหม….