วันนี้ติดภารกิจไปเที่ยว (เป็นภารกิจจริงๆ นะ) แต่ก็มีเรื่องหนึ่งแว๊บขึ้นมาในหัีว
เวลาเรามีชุมชนใหญ่ๆ มากๆ เช่น Blognone หรือ Exteen เรื่องที่หลายคนอยากให้มีคืองานพบป่ะสังสรรกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่ถ้าใครเคยจัดงานพวกนี้จะรู้ดีว่าการจะจัดงานให้ถูกใจคนจำนวนเกินร้อยขึ้นไปนี่เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะด้วยความต่างกันหลายๆ อย่างไม่ว่าจะเป็นความสนใจ รสนิยม วิถีชีวิต ฯลฯ
แต่จะเป็นยังไงถ้าเราจัดงานปาร์ตี้แบบไม่ได้จัดงาน ลดเงื่อนไขที่สร้างขึ้นมาจากการจัดงานปาร์ตี้แบบเดิมๆ ให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ และกลับไปหาวัตถุประสงค์เริ่มแรกที่เราอยากจะมีงานปาร์ตี้สักงาน คืออยากไปเจอเพื่อนฝูงที่เราไม่ได้มีโอกาสพบเจอกันในโอกาสปรกติ
เราอาจจะทำอะไรง่ายๆ เช่นการนัดไปเดินสวนลุมไนท์บาร์ซาร์กันสักวัน ทั้งหมดที่เรามีคือการนัดแนะวันที่ ช่วงเวลา หากเป็นชุมชนในอินเทอร์เน็ตอาจจะมีแบบฟอร์มบัตรป้ายชื่อให้ติดเพื่อจะได้รู้ว่าใครเป็นใคร
แล้วที่เหลือล่ะ?
ทุกคนก็แค่ไปเดินเที่ยวกัน ใครอาจจะนัดกับใครที่สนิทกันอยู่แล้วไปเดินเล่นกันเอง คุณอาจจะชอบเดินช๊อป หรืออยากนั่งกินกาแฟ กินเบียร์ หรือจะกินส้มตำ ทั้งหมดเป็นไปตามวิถีชีวิตและการตกลงร่วมกันระหว่างกลุ่มของแต่ละคน แต่ทุกคนที่เข้าร่วมงานจะมีโอกาสอันดีมากที่จะ “บังเอิญ” พบใครสักคนที่เขาอยากพบมานานแล้ว
ปาร์ตี้ที่ดำเนินไปแบบบังเอิญๆ เราอาจจะพบใครหลายคนที่เราอยากเจอ หรือพบกับใครหลายๆ คนที่อยากเจอเรา
นั่งคิดเล่นๆ แล้วน่าสนุกดี จะมีใครเอาไปจัดจริงๆ บ้างมั๊ยเนี่ย
