ว่ากันว่าคนเราดำเนินชีวิตอยู่ได้ ก็ด้วยว่ามีความฝัน เรามีจุดมุ่งหมายที่ยังไปไม่ถึงอยู่ตลอดเวลา ทำให้เราต้องดำเนินกิจกรรมต่างๆ ในชีวิตเพื่อสานความฝันเหล่านั้น

ครั้งหนึ่งผมเคยเขียนถึงความฝันด้านหนึ่งของผม มีคนถามผมว่าทำไมผมจึงเลือกเรียนและทำงานในสายงานนี้ ทั้งที่มันไม่สามารถส่งเสริมความฝันของผมได้แม้แต่น้อย

ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้น  ในวันนั้น…

ความเป็นจริงคือ ความฝันในชีวิตของผม และน่าจะเป็นความฝันของคนจำนวนมาก ไม่ได้มีเพียงด้านใดด้านหนึ่ง คนจำนวนมากอาจจะฝันอยากเป็นดารา คนจำนวนมากกว่าอาจจะฝันอยากรวยพันล้าน คนจำนวนเพียงน้อยนิดอาจจะฝันอยากได้รับรางวัลโนเบล คนจำนวนไม่น้อยฝันทุกอย่าง

ข่าวร้ายคือ แทบไม่มีใครสานความฝันของตัวเองได้ครบถ้วน

เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว เราต้องเลือกที่จะเสียโอกาสในการสร้างความฝันบางส่วนของตัวเอง เพื่อสร้างโอกาสในการสานความฝันด้านอื่นๆ เรื่องนี้เป็นความจริงของชีวิตที่ยากจะหลีกเลี่ยง

แต่สิ่งที่แย่คือวันหนึ่งที่เราเข้าใกล้ความฝันบางอย่าง แล้วลืมความฝันทั้งหมดที่เหลือ ที่มันประกอบเป็นตัวเราขึ้นมา จนวันหนึ่งความฝันอันยิ่งใหญ่นั้นก็สำเร็จลง

แล้วเราก็ยืนถามตัวเองว่าเราเป็นใครกัน ด้านที่เหลือของเราหายไปไหน…..