ผลจากการอ่าน comp.lang.python ทุกวัน เพราะติดมาตั้งแต่ตอนเริ่มฝึกเขียน ทำให้ได้เห็นกระทู้ประจำเดือนอยู่เรื่อยๆ ที่จะขึ้น Most Active Topic เสมอคือ
ผมมาจากภาษา XXXX กำลังสนใจ Python แต่สงสัยว่าทำไม Python ถึงทำ YYYY ไม่ได้เหมือนในภาษา XXXX
ผลพวงของคำถามประเภทนี้คือสงครามขนาดย่อมๆ ที่ดูน่าสนุกในสิบคำตอบแรก จะมีการขุดรากถึงเหตุผลเพื่อโต้ตอบกันอย่างเผ็ดมัน จนถึงคำตอบที่สามสิบ เหตุผลก็เริ่มหายไป กลายเป็นการจับผิดคำตอบของฝ่ายตรงข้ามกันชนิดคำต่อคำ จนถึงคำตอบที่ 150 ถ้ามีใครบ้าอ่านอยู่ก็แทบไม่มีความรู้อะไรเหลืออยู่ตรงนั้น
การตัดสินใจครั้งหนึ่งที่สำคัญมากๆ ของ Blognone คือการตัดสินว่าเราจะไม่รับคอมเมนต์จากคนภายนอก ทุกคนที่จะคอมเมนต์ได้ต้องสมัครเป็นสมาชิกเสียก่อน การตัดสินใจครั้งนั้นเกิดขึ้นในขณะที่ Blognone ไม่ได้ใหญ่โตอะไรในเวลานั้นเรามีคนอ่านไม่ถึง 500 คนต่อวันเทียบกับกว่า 2000 คนต่อวันในตอนนี้ คอมเมนต์ในแต่ละข่าวที่เราได้น้อยกว่าห้าคอมเมนต์แทบทั้งสิ้น ข่าวจำนวนมากไม่มีคอมเมนต์เลยด้วยซ้ำไป
แต่เราก็ติดสินใจกันว่าจะไม่รับคอมเมนต์จากคนอ่านทั่วไป เพือให้คอมเมนต์มีคุณภาพ
แม้จนทุกวันนี้ เมื่อผมได้เห็นคำถามที่เจออยู่เรื่อยๆ ใน comp.lang.python ผมก็ยังคงเข้าไปอ่านมันอยู่เสมอ คำตอบแรกๆ มักเต็มไปด้วยการอ้างอิงถึง PEP ต่างๆ เหตุผลการตัดสินใจ ข้อดีข้อเสียที่เคยมีการพูดคุยกันในภาษาอื่นๆ มันช่วยเปิดโลกให้ผมได้อย่างชัดเจนเสมอ
คำถามที่สร้างการโต้แย้งไม่ใช่ความผิด และการโต้แย้งก็ไม่ใช่ความผิดเช่นกัน ตรงข้ามสองอย่างนี้ให้ความรู้ใส่หัวผมเพิ่มเติมอยู่เรื่อยๆ
การตอบแบบใส่อารมณ์และเอาความสะใจเป็นที่ตั้งต่างหากที่ผิด…..