ความพยายามอยู่ที่ไหน…

ความพยายามควรอยู่ที่นั่น

ผมเชื่อว่าการไปบอกเด็กว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นเป็น Pitfall อย่างหนึ่งในการสร้างค่านิยมของไทย การ “ลงแรง” ไม่ควรเป็นการบ่งบอกถึงความ “สำเร็จ”

หนึ่งเลยคือการลงแรงอย่างไร้ปัญญา สร้างความหายนะได้มากกว่าความสำเร็จได้มากมายนัก

สองคือการลงแรงเพียงเพื่อมุ่งหวังเอาแต่ความ “สำเร็จ” แต่ไม่ได้บอกถึงคุณค่าของการลงแรงด้วยตัวมันเองนั้นเป็นการขับเคลื่อนความไร้น้ำใจในสังคมอย่างร้ายกาจ

เราแค่อยากเอาชนะ เราก็เลยลงแรง

ความพยายามไม่ใช่สิ่งที่เราจะใส่ลงไปเพื่อความสำเร็จ แต่เป็นการที่เรามองเห็นว่าถ้ามันสำเร็จมันจะคุ้มค่าแค่ไหน

มันอาจจะไม่สำเร็จ ทั้งหมดอาจจะสูญเปล่า

แต่เราก็ยังภูมิใจกับมัน เราเรียนรู้จากมัน และเราไม่เสียใจที่ได้พยายาม…

 

สี

ผมเป็นคนชอบใส่เสื้อสีเข้มมากๆ ไม่ชอบเดินสายกลางแบบใส่สีหม่นๆ จางๆ อย่างรุนแรง

ปีที่ผ่านมามีปัญหาอยู่สองสี

วันไหนใส่แดง — “พี่เป็น นปก. เหรอพี่…”

วันไหนใส่เหลือง — “พี่เป็นพันธมิตรเหรอะพี่…”

ข่าวร้ายคือตัวล่าสุดที่ซื้อเป็นสีม่วงเข้ม….

 

ฟูจิอิชิราเมน

ช่วงนี้ท่องโลกการกินบ่อย วันนี้เล่าให้ฟังถึงอีกร้านนึงที่ไปกินมาแล้วชอบมากคือฟูจิอิชิราเมน

เรื่องของเรื่องคือร้านนี้มันโปรโมชั่น 10-30-50 คือหน้าร้านจะแจกบัตรลด 10% ถ้ากินครบเท่าใหร่ไม่แน่ใจ (200 มั๊ง) จะได้แสตมป์ทำให้บัตรลดกลายเป็น 30% เมื่อกินอีกครั้งก็จะกลายเป็น 50% แล้วหมดไป

รุ่นน้องไปอัพเกรดบัตรมาจนเป็น 50% เลยยกแลปไปถล่มกันมา

ร้านอยู่ที่ Major Avenue หน้าร้านมองไปเห็นกวางเรืองแสงอยู่

ตะเกียบ, ทิชชู่, และเมนูแนะนำ ผมสั่งไอ้ที่อยู่ในเมนูนี่แหละ

ทงคตซึ ทาคูนิราเมน (125 บาท) แพงมาก แต่อร่อยจนคุ้ม ยิ่งผมใช้บัตรลด 50% นี่ไม่ต้องคิดมาก 62.5 บาทราคาเท่าฮะจิบัง ถ้ากินราคาเต็มคงต้องโอกาสพิเศษสักหน่อย แต่ก็ยังคุ้มอยู่พอควร

อันนี้ฮายาชิราเมน สั่งมากินแบ่งๆ กัน กินกับมัสตาดอร่อยใช้ได้ แต่ชอบชามของตัวเองมากกว่า

อันนี้รู้สึกว่าจะเป็นชาชูราเมน

ของกินเล่นนี่ตัวทำมื้อนี้แพงเลย เพราะไม่ได้ลดราคาด้วย (ลดแต่ค่าราเมน) แถมสั่งเพลิน สั่งไปสั่งมาราคาจะเท่าราเมนเอา แต่ก็โอเคอร่อยดี

อันนี้อยู่ในร้าน ชอบเป็นการส่วนตัว

แถมท้ายด้วยนามบัตร เผื่อได้ค่าโฆษณา :P แต่ถ้าจะไปจริงๆ ดูแผนที่ด้านล่างดีกว่าเยอะ

 

ค่า Defaults

ปรกติแล้วเวลาเขียนโปรแกรม มักเป็นเรื่องดีที่เราจะใส่ค่า defaults เอาไว้ให้ผู้ใช้เลือก เวลาที่มีตัวเลือกที่คนส่วนมากเลือกกันอยู่แล้ว

แต่สำหรับคนไม่ละเลียดกับชีวิตอย่างผม ส่วนแทบทุกอย่างจะมีค่าดีฟอลต์ใส่ไว้อยู่แล้วจะได้ไม่เสียเวลาเลือก เช่น ใส่เสื้อตัวบนสุดในกองเสมอ, กินกาแฟคาปูชิโน่เสมอ ฯลฯ จะยกเว้นบ้างเวลามีโอกาสอยากเลือกอย่างอื่นบ้าง

ไม่เว้นแม้แต่ของกิน…

และนี่คือค่าดีฟอลต์สำหรับการกินเทอมนี้

เส้นเล็กต้มยำหมูมะนาว

เรื่องน่าสนุกคือผมกินอยู่ทุกวันเป็นเดือนจนน้องที่แลปทนไม่ไหว ว่ามันอร่อยอะไรกันนักกันหนา เลยกินตามกันยกแลป กลายเป็นวันต้มยำหมูมะนาวไป

วันไปกินยกแลปนี่สนุกมาก จากร้านไม่มีคนเอาคนห้าหกคนไปยืนต่อคิว แป๊บเดียวไม่รู้คนมาจากไหนอีกเป็นพรวน น่าจะไปขอค่าโฆษณาจริงๆ

ส่วนของแถมวันนี้เป็นค่าดีฟอลต์เทอมที่แล้ว

ข้าวคลุกกะปิ….

สองร้านนี้อยู่ที่เกษตรทั้งคู่เลยครับ