อะไรจะสำคัญกว่าชีวิต
เงิน? ทรัพย์สิน?? เวลา???
อะไรจะสำคัญกว่าชีวิตกัน
เราบอกตัวเองได้หรือว่าเราเป็นคนดี
ถ้าเรายังสามารถให้ความสำคัญกับบางเรื่องมากว่า “ชีวิต”
เราทำได้จริงๆ น่ะหรือ
เราเชื่ออย่างนั้นจริงๆ หรือ
หรือจริงๆ แล้วเราเป็นแค่ไอ้ชั่ว ที่ไม่ได้สนใจอะไร
เราไม่ได้มีความเชื่ออะไร
เราแค่หาผลประโยชน์เข้าหาตัวเอง
ไม่ได้รังเกียจอะไรนะครับ แต่ผมรู้สึกว่าบ้านเรากระแสการเอาพริตตี้ไปเป็นส่วนหนึ่งของงาน event ทุกงานมันเริ่มน่าเบื่อ
บางงานที่ควรเป็นงาน technical ก็ยังมีพริตตี้
บางทีเป็นงานขายของแบบเดินเข้าไปซื้อเลย ก็ต้องให้พริตตี้แต่งตัวสวยๆ และทำงานลำบากๆ มานั่งหยิบของ ทอนเงิน
บางงานที่ควรเป็นความรู้ ก็ยังมีพริตตี้ล่อหนุ่มๆ มาจนเต็มบูต ส่วนของวางโชว์นั่นไม่มีใครสนใจ
ล่าสุดเริ่มมีรายการรุกล้ำมาถึง “เลนจักรยาน” ของผมแล้ว
งานประชาสัมพันธ์ โปรโมทสินค้าใหม่ เปิดตัว ฯลฯ ผมว่ามีให้น้องพริตตี้มาเป็นแบบให้ช่างภาพทำข่าวก็โอเคครับ
แต่มันก็ไม่ต้องมากขนาดนี้มังครับ กับบ้านเรา
ช่วงนี้ผมไปขี่จักรยานที่สวนรถไฟบ่อยๆ ครับ (จักรยานที่เพิ่งซ่อมมานั่นแล)
พบเรื่องหนึ่งคือสาวๆ พาตากล้องมาถ่ายรูปกันเยอะมาก พร้อมกันก็เจอทริปถ่ายภาพเสมอๆ
โดยส่วนตัวแล้วผมชอบนะ ที่คนเราจะมีโอกาสที่จะพักผ่อนกับสวนสาธารณะ แม้รูปแบบจะเปลี่ยนไปสักหน่อย
แต่เรื่องที่เจอสองครั้งแล้วคือทริปถ่ายภาพที่พยายามเก็บภาพ “กลางถนนสำหรับจักรยาน!”
ทุกคนดูมีมารยาทดีครับ มีคนคอยโบกให้หลบ ผมขี่ผ่านไปมีคนขอโทษขอโพยตลอดเวลา
แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
คุณเองก็รู้ว่ามันไม่ควรทำ ถนนจักรยานคงไม่ได้มีไว้ให้คนเจ็ดแปดคนมายืนนิ่งๆ แน่
แต่ก็ยังทำกัน
แล้วคำขอโทษมันจะมีประโยชน์อะไร?
อย่าหวังจะได้อ่านบทวิจารณ์เป็นเรื่องเป็นราวจากผมเลยครับ ต่อไปนี้คือโน้ตมั่วๆ ไม่เรียงลำดับ