• ผมรู้ก่อนแล้วว่าเนื้อเรื่องซับซ้อนกว่าเรื่องอื่นๆ ทำให้น่าจะทำละครยาก
• ข่าวร้ายคือทำออกก็สมกับเนื้อเรื่องยาก คือทำได้ไม่ดีนัก
• บทดูกระท่อนกระแท่นเกินไป จุดที่แย่ที่สุดคือเนื้อเรื่องไม่ทำให้ผมเชื่อว่า จางเห่า กับหลิว น่ะรักกันจริงๆ
• ผมเชื่อว่าตี๋เล็กรักกับสร้อย มากกว่าซะอีก (สร้อยไม่มีผลต่อเรื่องเท่าใหร่ ไปเสียเวลากับตรงนั้นทำไม????)
• รักกันในเวลาสั้นๆ ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเวลาที่จำกัด ต้นเรื่องที่เจอกันในศาลเจ้าก็นับว่าเปิดตัวได้ดี
• แต่ที่เหลือเริ่มโดดไปโดดมา “เจอว่าเป็นลูกศัตรู”, “ช่วยชีวิต..” ฯลฯ มันดันความรู้สึก “เชื่อ” ของคนดูได้ไม่ดีนัก
• น่าจะให้เวลากับบทพูด, เกี้ยวพาราสี กันอีกสักหน่อย
• เนื้อเรื่องมี 3 track ขนานคือ จางเห่า, ตี๋เล็ก, และเทียนเล้ง ดูเหมือนคนเขียนบทพยายามเอาเวลาหารสาม
• สามมันมากเกินไป คนดูงง และไม่ buy กับซัก track
• เรื่องที่สองคือเพลง
• ผมไม่ชอบคำว่า “นี้” เอาซะเลย กระชากอารมณ์ออกจากเรื่องได้อย่างอัศจรรย์
• เพลงฟังยากครับ ต้องจับจ้องพอสมควรว่าพูดว่าอะไร
• ไมค์หอน!
• ผมอยากไปดูเรื่องนี้เพราะแพท และพบว่าแพทยังคงคุณภาพคงเดิมได้ดีเยี่ยม ทั้งการแสดงและเสียงร้อง
• โดยรวมไม่แย่เกินไปครับ ดูเอา entertain ได้ แต่ถ้าเคยดูเรื่องดีๆ ของ scenario มาก็พบว่าตกมาตรฐานลงไป อาจจะเพราะไปจับเรื่องที่ซับซ้อนเกินไป มาบวกกับเพลงทีมีจุดบกพร่องมากไปหน่อย
• สุดท้าย จะบ้า BB กันไปถึงไหนครับ โรงละครนะเว้ยเฮ่ย

ผมมีกล่องอยู่ใบหนึ่ง เป็น time capsule อย่างง่ายๆ

มันใส่ของตั้งแต่สมัยผมยังเด็ก ของที่ผมชอบ หรืออย่างน้อยก็เคยชอบ

บางทีก็เป็นกระดาษโน้ตยังไม่ใช้สักแผ่นที่เพื่อให้มา บางทีก็เป็นรูปเก่าๆ บางทีก็เป็นสมุดวิชาหนึ่ง

ของส่วนมากถูกผมลืมไปหมดแล้ว ที่ยังไม่ลืมบ้างคือการโยนของใหม่ๆ ลงไปในกล่องนั้นจนมันแน่นขึ้นทุกวัน

นานๆ หลายปีครั้ง ผมจะรื้อของสองสามชิ้นในกล่องนั้นขึ้นมาดู แล้วรำลึกว่า ผมมาถึงตรงนี้ได้ยังไง

ชีวิตกับความทรงจำของเราทุกคนก็เหมือนกับกล่องใบนั้น มันมีวันที่เราจะต้องระลึกถึงสิ่งที่ดูจะผ่านไปแล้วเสมอ

เราผ่านจุดหลายๆ จุดมาแล้ว และเรามักจะโยนของหลายๆ ชิ้นลงไปสู่ห้วงความทรงจำ เมื่อถึงบางครั้ง มันก็ถูกหยิบขึ้นมา

เราเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกันนะ อะไรกันที่สร้างให้เราเป็นอย่างนี้

คำถามหลายๆ ครั้งคือเมื่อเราผ่านจุดเดิมอีกครั้ง กับเหตุการณ์ที่เราเคยผ่านไป

เราคงเฝ้าถามตัวเอง กับโอกาสอีกครั้งของเรา

ว่าเราจะเลือกทางเดิมอีกครั้งไหม

ถูกเชิญไปงาน /* pOrt80BKK */ ของไมโครซอฟท์มา

• ได้รับ brief ตอนแรกมาว่ามันคืองาน PHP ของไมโครซอฟท์???
• ปรากฏว่าแนวคิดคือ Barcamp ของไมโครซอฟ์ ที่ต้องการรวบรวม community
• หัวข้อที่เลือกคงเป็นแนว development เกินไป ครึ่งค่อนห้องไม่ใช่ developer???
• แต่ที่เจ๋งคือไปเจอ Rama คนจาก Zend
• Rama เป็นคนอินโดนีเซีย ทำงานสิงคโปร์ เป็นมุสลิม แต่กินหมูได้เมื่ออยู่นอกประเทศ และชอบฟังเพลงไทย!
• คนอินโดนีเซียมีสะเต๊ะเหมือนเรา แต่ต้องบอกว่าจะเอาอะไร เนื้อ ไก่ แพะ แน่นอนว่าไม่มีหมู พอบอกว่าบ้านเรา default ของสะเต๊ะคือหมูเลยงงๆ
• ข่าวดีคือไมโครซอฟท์เลี้ยงหมูสะเต๊ะ รามาเดินไปกินทันที
• คนอินโดนีเซียไม่บ้าเกาหลี?
• ตอนคุยกัน @FordAntiTrust นั่งคุยด้วย และรามาใช้ X200 กลายเป็นแก๊ง PHP+ThinkPad
• เขาคาดว่าในเร็วๆ นี้ PHP จะเข้ามาทำตลาดในไทยมากขึ้น หลังจากเงียบไปนาน
• Acquia ทำงานร่วมกับ Zend เยอะมาก เพื่อ Optimize ให้มันทำงานได้ดีขึ้น อันนี้เป็นข้อได้เปรียบ CMS อื่นๆ ที่ไม่มีบริษัทดูแลด้านหลังจริงจังแบบเป็นเจ้าภาพเจรจากัน
• นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ Drupal 7 ใช้ PDO เพราะ Zend ดันเต็มตัว

เธอรอเขามานานแสนนานเหลือเกิน แปดปีที่แล้วที่เธอรอเขามา

เธอไม่เคยคาดหวังอะไรจากเขา เธอดูแลตัวเองได้ แต่ด้วยความรัก เธอก็แค่อยากมีเขาอยู่ใกล้ๆ

ทุกครั้งที่เขาปฎิเสธ มันทำให้เธอเจ็บเรื่อยมา แต่เธอก็ทน

ปากเธอบอกเลิกเขาไป แต่ใจเธอยังรอเขาอยู่เสมอ

ใจเธอจะได้รับคำตอบจากเขาไหม…. เธอควรทำใจ หรือให้โอกาสเขาอีกครั้ง

….

….

ไปรษณียบัตรมาถึงหน้าบ้าน เขาเข้าใจเธอในที่สุด…

ไม่มีที่อยู่ผู้ส่ง เธอไม่รู้เขาอยู่ที่ไหน ไปรษณียบัตรส่งมาจากแดนไกลเมื่อหลายวันมาแล้ว

ใจของเธอเต็มไปด้วยความปลื้มปิติ เธอรอเขามานานแสนนานเหลือเกิน

ระยะทางที่แสนไกลไม่ใช่อุปสรรค ความไม่รู้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ หัวใจของเธอพร้อมจะเผชิญทุกอย่าง

เธอออกเดินทาง เขาจะอยู่ที่ไหนในแดนไกลนั้น เธอรู้เพียงว่าเมื่อเธอออกเดินทาง เธอกำลังเข้าใกล้เขาขึ้นทุกขณะ

สิ่งเดียวที่เธอมีคือไปรษณียบัตรที่ไร้ที่อยู่ผู้ส่ง

เธอเดินทางไปยังปลายทางในไปรษณียบัตรนั้น

เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นหรือไม่ แต่นั่นเป็นข้อมูลเดียวที่เธออาจจะได้พบเขา

เธอพบเขาแล้ว…. เธอพบเขาอีกครั้งจริงๆ เธอสวมกอดเขา ด้วยความปิติที่เขาเข้าใจ ต่อไปนี้เขาจะไม่พรากจากเธอไป

เธอไม่เคยคิดว่าความฝันนั้นเป็นเรื่องชั่วคราว และเธอจะถูกเขาทิ้งไปอีกครั้งในเวลาอีกไม่นาน