ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก ความเป็นมนุษย์ไม่ควรพร้อมจะฆ่ากัน

ไม่ว่าความเชื่อจะต่างกันอย่างไร ไม่ควรมีใครสมควรตายเพียงเพราะความเชื่อนั่น

ไม่ควรมี

ไม่ควรเลย

แม้แต่คนเดียว

via @ploysics

อย่าถามผมว่าใครเป็นใคร ผมจำได้แค่ว่ามันมี 9 คน checksum ผ่านก็โอเค

ว่ากันว่า ผู้ชายคนหนึ่ง ยอมถูกเกลียด ดีกว่ายอมถูกลืม

ผู้ชายคนหนึ่งอาจจะทุ่มทำดีจนลืมทุกอย่าง ทุกคนอาจจะสรรเสริญ แต่แท้จริงในใจแล้ว เขากลับทำสิ่งนั้นเพื่อใครคนหนึ่ง

ผู้ชายอีกคนหนึ่ง อาจจะทำตัวไม่ได้เรื่อง อาจจะเลวร้ายไม่ได้ความทุกอย่าง เพื่อให้ใครคนหนึ่งสนใจ

เราตีค่าความยิ่งใหญ่ของความผูกพันที่เขาทั้งสองมีให้ต่อ “ใครคนหนึ่ง” อย่างไรกัน

เราตีค่าคนหนึ่งยิ่งใหญ่กว่าเพราะเขา “ทำตัว” ดี?

เราตีค่าคนหนึ่งยิ่งใหญ่กว่าเพราะ “การกระทำ” ของเขาเป็นผลดีต่อเรา?

ในขณะที่เรามองไม่เห็นว่าการทำดีของคนๆ หนึ่งเพื่อให้ได้ความสนใจนั้น อาจจะเป็นความดีที่ว่างเปล่าเพียงใด

ในขณะที่เรามองไม่เห็นว่าการทำเลวของคนๆ หนึ่งเพื่อให้ได้ความสนใจนั้น เต็มล้นไปด้วยความผูกพันที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน

เราควรที่จะตัดสินความยิ่งใหญ่ของความผูกพันนี้หรือ

ผมเขียนบล็อกนี้ขณะกำลังนั่งรอคนอยู่ในสถานีรถไฟฟ้า

เวลาหนึ่งชั่วโมงที่เมื่อก่อนมันควรจะหายไป แต่ตอนนี้ผมกำลังทำงานที่เมื่อก่อนผมทำได้เฉพาะในออฟฟิศ

ผมกำลังใช้สมบัติชาติ เพื่อประโยชน์ส่วนตน

ผมไม่ได้รู้สึกผิดอะไร ผมใช้เพราะผมคิดว่าผมมีสิทธิ์ใช้

ผมเป็นคนหนึ่งที่ “ไม่ตาย” ถ้าไม่ได้ทำงานนอกสถานที่แบบนี้ ผมเคยเสียเวลามาแล้วหลายร้อยชั่วโมงกับเรื่องในแบบเดียวกัน

แต่วันนี้ผมกำลังทำเรื่องที่มีประโยชน์กับชีวิตผมเอง ในเวลาที่ผมเคยเสียมันไป

ผมเชื่อว่าทุกคนควรมีโอกาสที่จะเข้าถึงโอกาสแบบเดียวกับผมนี้ เพราะสมบัติชาติเป็นของทุกคน

การบอกว่า “ไม่มีแล้วไม่ตาย” เป็นความชั่วช้าของชนชั้นสูง

ถ้าเรารู้สึกอย่างนี้กับเรื่องหนึ่ง เราจะเริ่มรู้สึกอย่างนี้กับอีกหลายๆ เรื่อง เราจะรู้สึกว่าแค่ให้ข้าวพอกินก็เพียงพอแล้ว

อย่าไปเพิ่มสิทธิ์ทางการแพทย์เลย เพราะสิ้นเปลืองการนำเข้ายา

อย่าไปเพิ่มสิทธิ์การคมนาคมเลย เพราะรถไถรถยกก็นำเข้าเอาทั้งนั้น

สิทธิ์คือการเลือกจะใช้หรือไม่ใช้ ถ้าคุณคิดว่าคนอื่นๆ จะหลงระเริงกับสิทธิ์จนใช้มันอย่างโง่ๆ โดยที่คุณเองลงเงิน เวลา และทรัพยากรกับเรื่องที่ไม่จำเป็นมากมาย

สำหรับผม มันคือความชั่วในตัวคุณ