งานนี้เห็นทวีตจาก @isAMare เลยได้ไปดู จริงๆ แล้วก็คิดไว้นานแล้วว่าจะไปหาละคนที่ไม่ใช่ละครเพลงตลาดหลักของ Scenario ดูบ้าง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ดูจนวันนี้ เรื่องบทสนทนาของคนเคยรัก

เนื่องจากไปดูวันสุดท้าย และรอบสุดท้ายจบไปแล้วคงไม่ต้องกลัวสปอยอะไรกัน เรื่องราวคือคนสองคนมาเจอกัน นั่งคุยกัน แล้วจบด้วยการฆ่ากัน (งงม่ะ)

• จากเนื้อเรื่องและชื่อเรื่องพอบอกให้รู้ได้ว่าเป็นเรื่องของ “แฟนเก่า” มานั่งคุยกัน
• ความพยายามเขียนบทในค่อนเรื่องแรกคือให้คนดูรู้สึกว่านี่คือบทสนทนาของคนรักที่ “เลิกกันด้วยดี” ซึ่งก็นับว่าสำเร็จดี
• บทพยายามปูเรื่อง “ครู” แบบหยอดๆ ไว้แต่แรก ว่าครูตายแล้ว แล้วหลบออกไป
• ความหวังที่จะกลับมาเหมือนเดิม มันจะเหมือนเดิมได้ไหม ทำไมคุยกันดีแล้วถึงเป็นไปไม่ได้ เป็นคำถามที่เกิดขึ้นระหว่างทางของบทสนทนา คำถามเหล่านี้หยอดให้คนดูตามไปเรื่อยๆ ตลอดเนื้อเรื่อง
• อยู่ๆ ก็ต่างคนต่างไปหยิบปืนแล้วก็มายิงกัน ผู้ชายตาย ผู้หญิงอาลัย…

ข้อสังเกต

• บทเปิดเรื่องจริงๆ คือนางเอกพูดเรื่องที่ยืมกางเกงนางเอกมาใส่ บ่งบอกเนื้อเรื่องก่อนหน้านั้น
• ต่างคนต่างพร้อมจะยิงกันแต่แรก ต่างคนต่างรู้ว่านี่คือจุดจบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้?
• บอกอีกที มันเป็นจุดจบที่ทั้งสองตกลงกันไว้ก่อนแล้ว??
• เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาไม่ทันได้บอกเธอก่อนตาย มันไม่สำคัญ เพราะมันให้อภัยไม่ได้

วิจารณ์

• นักแสดงเล่นดีมาก สายตาไม่มีหลุดเผลอออกนอกเนื้อเรื่อง เช่นเผลอมองคนดูอะไรแบบนั้น
• @warong @isAMare ดูจะไม่ buy กับบทยิงๆ กันนัก แต่ผมเฉยๆ
• จุดที่ขัดใจผม คือ “ของฝาก” (ที่ใช้ดำเนินเรื่องจำนวนมาก) ถ้าทั้งคู่รู้ว่าต้องยิงกัน จะให้ของฝากทำไมกัน?
• ที่ผมไม่ชอบจริงๆ คือการอ้างถึงเรื่องข้างนอกเยอะมาก หลายเรื่องเช่น feminist หรือ Vibrator (ชื่อหนัง) ยังไม่เป็นไร เพราะเล่าท้าวความเยอะ แต่บางเรื่องก็ผ่านมาแล้วผ่านไป แบบอึ้งๆ
• อีกเรื่องที่ผมเจอแบบนี้คือหนักเรื่องเพื่อนสนิทที่ผู้กำกับพยายามบอกว่าคนอินกับเจ้าชายน้อย จะได้อะไรมากกว่า แต่ด้วยบทที่อัดมาเยอะเกินไป กลับทำให้ผมรู้สึกขาดอะไรไปที่ไม่ได้อ่านหนังสือที่ว่า
• เรื่องนี้ก็เช่นกัน ผมไม่เคยอ่านหนังสือของรงค์ วงศ์สวรรค์ ก็รู้สึกว่ามันขาดอะไรไป เหมือนรู้เรื่องไม่ครบที่คนเขียนบทอยากจะบอก
• production ยังมีพลาดบ้าง บางจุดเสียงเพลงดังเกินไป ฟังไม่ออกหายไปหลายประโยค (แต่เจอไมค์หอนในหงส์ เหนือมังกรมาแล้วผมก็พร้อมให้อภัยล่ะ)

เรื่องหน้าถ้าไม่ติดอะไรก็น่าจะไปดูอีกครับ บัตร 250 บาทงานนี้ดูได้บ่อยๆ ถ้าหาก๊วนไปด้วยได้

มีเพื่อนไปติดสาว ปรากฏว่ามันเลือกผมเป็นที่ปรึกษา

P: วันนี้โทรไปคุยมาแปดนาทีได้

P: จบด้วยดี

L: [ฉิบหายแล้ว มันไปพูดอะไรว่ะ แปดนาทีจบเห่] เอ้าแล้วเป็นอะไร

P: ก็ไม่มีอะไร เค้าบอกว่าเหนื่อยแล้วขอตัวไปนอน

L: [แอบด่าในใจทำกรูตกใจ ##$@!$] เออ ก็ดีแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป

ตลอดการทำเว็บมานั้น ผมพบว่าช่วงเวลาหนึ่งที่ยากลำบากที่สุด ที่หลายๆ เว็บต้องปิดตัวไป คือการเป็นเว็บขนาด “กลาง”

เมื่อครั้งเป็นเว็บขนาดเล็กนั้น ทรัพยากรจำนวนมากมักฟรีหรือหาได้โดยราคาถูก เช่น โฮสต์ที่ราคาปีละไม่กี่ร้อยบาท มันน้อยพอที่จะจ่ายไปโดยไม่หวังอะไรกลับมา แต่หลังจากนั้น ไอเดียดีๆ และแรงงานที่ลงไป ก็เริ่มดึงให้คนให้เข้ามา ทุกขลาภนี้มาพร้อมกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนไม่ใช่เรื่องที่จะจ่ายได้อย่างสนุกสนานอีกต่อไป มันเริ่มกลายเป็นภาระหนักสำหรับคนส่วนใหญ่

Blognone นั้นรอดมาได้ ก็ด้วยว่า Cyberbeing.biz เข้ามาเสนอช่วยเอาไว้ ด้วยการเสนอโฮสต์ฟรี แลกกับโฆษณาเพียงเล็กน้อย แต่ไม่ใช่ทุกเว็บได้รับการช่วยเหลือแบบนี้ ในต่างประเทศนั้น Adsense จะมีส่วนช่วยเป็นอย่างมากที่จะช่วยเว็บเหล่านี้ ให้สร้างรายได้ตามขนาดเว็บที่โตขึ้น แต่ Adsense บ้านเราเองกลับขาดการประสานงานที่ดี และโฆษณาคุณภาพสูงก็มีเพียงจำนวนน้อย

ผมมองหาทางออกที่เว็บขนาด UIP ต่อวันตั้งแต่ 1,000-9,999 จะมีช่องทางสร้างรายได้อย่างมั่นคง อย่างน้อยๆ ก็เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น ผมเริ่มมี Agency มาติดต่อเองตอน UIP เกิน 10,000 ดังนั้นจุดนั้นหากโตมาจากสมาคมนี้ Agency น่าจะรู้จักดี และขายโฆษณาด้วยตัวเองไม่ยากแล้ว

เราอาจจะสร้างหน่วยงานกลางที่อาจจะแสวงหากำไรด้วยซ้ำไป เพื่อช่วยเว็บเหล่านี้ ด้วยการรวมเว็บเหล่านี้เข้าด้วยกัน แล้วจัดการขายเป็นแพ็กเกจรวม สร้างมาตรฐานการแบ่งผลประโยชน์กันอย่างเป็นรูปธรรม

ในช่วงแรกกลุุ่มเว็บเหล่านี้ อาจจะต้องอาศัยเว็บที่ใหญ่กว่า (เช่น Blognone?) มาทำทุนประเดิมให้ เช่นแบ่งโฆษณามาสัก slot แล้วขายรวมกับเว็บเหล่านี้ในราคาประมาณหนึ่ง เมื่อผลการ perform ดีแล้ว กลุ่มนี้ก็จะสามารถดำเนินการต่อไปได้เอง

กลุ่มนี้จะเป็นทางเลือกให้กับผู้ที่ต้องการลงโฆษณาในเว็บกระแสรองๆลงไป แต่ไม่กล้าลงไปยัง Adsense เพราะโฆษณาอาจจะไปตกกับเว็บที่เสี่ยงต่อภาพลักษณ์ สมาคมนี้จะกลายเป็นทางเลือก

อาจจะต้องทำข้อตกลงร่วมกัน เช่น พื้นที่วางโฆษณาที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ขนาดเท่ากัน ทุกเว็บมีหน้าที่ส่งรายงาน Analytics เข้าสู่สมาคมรายสัปดาห์

ส่วนตัวสมาคมเองก็จะมีเงื่อนไขการขายโฆษณาว่าไม่ขายแยก ไม่รับตัดบางเว็บ การซื้อต้องเป็นการซื้อรวมยกแพ็กเท่านั้น โดยมีตัวเลขแจกแจงว่าเว็บใดมีขนาดเท่าใหร่ไว้ล่วงหน้า การคิดส่วนแบ่งให้กับตัวเว็บ คิดเป็นรายเดือน โอนเข้าบัญชีที่บังคับว่าต้องเป็นธนาคารเดียวกันเพื่อลดต้นทุนการโอน

สงสัยจะว่างงานมาก ชิมิ