Business 2.0

เพิ่งไปอัพแรมมาเป็น 2GB ให้ Beryl มันสูบเล่นๆ นอกจากความลื่นที่ใฝ่หามานานแล้ว ยังได้ไปใช้บริการร้านที่เห็นกันมานานคือ MemoryToday ซักที หลังจากอ่านเจอแต่ในเน็ตมานาน

เรื่องที่น่าสนใจมากคือร้านที่ว่านี้เค้าขายแต่หน่วยความจำอย่างเดียวโดยไม่สนใจขายอย่างอื่น ทำให้ Process การเลือกซื้อง่ายมาก

ผมเดินเข้าไปในร้านแล้วก็บอกว่าแรม 2GB คนขายก็แนะนำรุ่นที่ถูกที่สุดให้ (สงสัยจะสต็อกไว้เยอะ ต้องรีบระบาย..) พอตกลงซื้อ ก้เอาผ้าปู วางเครื่อง ใส่แรม แล้วลองได้เลย ผมลองอยู่สิบนาทีก็โอเค แล้วจ่ายเงิน

น่าสนใจมากว่าธุรกิจยุคต่อๆ ไปคงไปในแนวที่ร้านที่ทำมากขึ้นเรื่อยๆ คือเจาะเป้าหมายเฉพาะกลุ่มที่ทำเงินแน่ๆ แล้ว maintain ความรู้ให้กับหน่วยงานไว้อย่างดีในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

การทำธุรกิจอย่างนี้มีข้อดีหลายอย่าง ไม่ว่าลูกค้าจะได้รับความพอใจสูง ทำราคาแข่งขันได้ง่าย เพราะสต็อกของน้อยกว่า ฯลฯ  แต่ข้อเสียคือธุรกิจมีความเสี่ยงค่อยข้างสูงจากปัจจัยภายนอก เพราะร้านแนวๆ นี้ที่อยู่ได้เพราะความงี่เง่าของผู้จำหน่ายโน้ตบุ๊กบ้านเรา ที่เพิ่มแรมกันกิ๊กละหกพัน ถ้าอนาคตร้านขายโน้ตบุ๊กคิดค่าเพิ่มแรมพอๆ กับร้านข้างนอก (แพงกว่านิดหน่อยก็ได้ ลูกค้ากลัประกัน void อยู่แล้ว) ร้านอย่างนี้ก็จะอยู่ยาก

นอกจากแรมแล้วมันน่าจะมีอย่างอื่นที่เปิดเป็นธุรกิจได้เหมือนกันนะ…

 

Free Card

Free Hugs เป็นโครงการที่เริ่มมาตั้งแต่ปี 2004 ที่เน้นการกระจายความรู้สึกที่ดีให้แก่กันในแบบสุ่มโดยไม่เลือก เพศ อายุ หรือเงื่อนไขใดๆ แม้จะชอบโครงการนี้อยู่ แต่ด้วยความคิดแบบไทยๆ แล้ว การที่อยู่ดีๆ จะไปกอดใครข้างถนนคงยากอยู่เหมือนกัน ทำให้โครงการนี้คงยากที่จะเปิดขึ้นในไทย

พอดีผมเองเป็นคนที่ส่งโปสการ์ดอยู่เรื่อยๆ เวลาไปเที่ยว ผมเชื่อว่าความรู้สึกที่ดีในเวลาที่เราได้รับเมื่อเราได้พบอะไรบางอย่าง แล้วได้แชร์มันกับใครบางคนคงเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ อีกอย่างหนึ่ง การ์ดที่ผมเขียนเลยมักจะยาวเป็นพิเศษ (จนหลายคนแทบอ่านไม่ออก)

ถ้าเราสามารถส่งการ์ดที่เป็นลายมือไปยังคนที่เรารู้จักในเน็ตได้โดยไม่ต้องเห็นหน้า ไม่ต้องรู้จักตัวตนจริงๆ มันคงง่ายกว่านี้ที่เราจะแชร์ประสบการณ์บางอย่างร่วมกัน อย่างสบายใจ

ทางออกที่ดีที่สุดคงเป็นการเช่าตู้ ปณ. แล้ว แลกกัน อาจจะใส่ไว้ในเว็บ ค่าเช่าก็ถูกมากไม่ถึง 200 บาทต่อปีเท่านั้ แต่เห็นว่าหาเช่ายากเหมือนกัน

จริงๆ ถ้าทำบริการ Proxy แบบจ่าหน้าว่า me@hotmail.com แล้วจ่าหน้าซองเอาอย่างนั้นได้คงดีเหมือนกัน

 

อีสาน

I-San2007

ไม่มีอะไรมาก เมื่อต้นเดือนไปเที่ยวรอบอีสานใต้มาครับ เลยเอารูปมาฝากให้ดูกันเล่นๆ ไปก่อน

ด้วยความขี้เกียจเลยเล่นไปหลายวันกว่าจะโพสขึ้นเว็บ

 

ปรัชญา Minesweeper #2

คนเราเมื่อมาถึงจุดหนึ่งแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้นั้นเป็นเพียงการคาดเดา

เราตระหนักดีว่าไม่ว่าเราจะพิจารณาไปอีกนานเท่าใด ข้อมูลทั้งหมดจะไม่ช่วยให้เราตัดสินใจดีขึ้น

แต่หลายๆ ครั้งเราก้ยังรอ เราจดจ้องเพราะการตัดสินใจครั้งนั้นช่างยิ่งใหญ่ งานทั้งหมดที่เราทำมาอาจจะขึ้นอยู่กับมัน

เรารอไปเรื่อยๆ โดยสูญเสียอะไรไปหลายๆ อย่าง ทั้งที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าการรอนั้นไม่ทำให้อะไรดีขึ้นแม้แต่น้อย