คนเราเมื่อมาถึงจุดหนึ่งแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้นั้นเป็นเพียงการคาดเดา
เราตระหนักดีว่าไม่ว่าเราจะพิจารณาไปอีกนานเท่าใด ข้อมูลทั้งหมดจะไม่ช่วยให้เราตัดสินใจดีขึ้น
แต่หลายๆ ครั้งเราก้ยังรอ เราจดจ้องเพราะการตัดสินใจครั้งนั้นช่างยิ่งใหญ่ งานทั้งหมดที่เราทำมาอาจจะขึ้นอยู่กับมัน
เรารอไปเรื่อยๆ โดยสูญเสียอะไรไปหลายๆ อย่าง ทั้งที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าการรอนั้นไม่ทำให้อะไรดีขึ้นแม้แต่น้อย
กำลังคิดว่าเราอาจจะสร้าง community ที่กระบวนการเป็นแบบกึ่งโปร่งใสได้ (แค่โปร่งแสงไปก่อน)
คิดออกมาแล้วดูคล้าย สนช. แฮะ ไม่เอาดีกว่า
แม้จะเป็นคนอ่านหนังสือเร็ว แต่ด้วยความที่เป็นคนสมาธิสั้น ทำให้ผมอ่านหนังสือได้ไม่ต่อเนื่อง เวลาอ่านๆ ไปแล้วพาลเบื่อเร็วมาก
วิธิการแก้ไขคืออ่านมันสี่เล่มพร้อมกัน สลับกันไปมา เล่มไหนจบก็หาเล่มอื่นมาเสียบ
ปัญหาคือด้วยนิสัยการอ่านอย่างนี้ทำให้ผมมีปัญหากับร้านเช่าหนังสือและห้องสมุดค่อนข้างมาก เพราะโอกาสที่จะอ่านไม่เสร็จทันกำหนดมีสูงมาก โดนปรับไปก็หลายรอบแล้ว
เลยคิดว่าน่าจะมีโมเดลการแลกเปลี่ยนหนังสือแบบใหม่ ที่คิดไวคร่าวๆ
โดยนัยแล้วมันคือระบบของมือสองที่ไม่ต่างจาก eBay นั่นเอง แต่ไม่มีการแลกเงินแต่อย่างใด ไม่มีกำไรและขาดทุน เพราะเป็นของมือสองทั้งหมด อยากได้เล่มไหนก็ว่ากันไป
ถ้าทำระบบฐานข้อมูลหนังสือดีๆ ใส่หมายเลข ISDN ทุกครั้ง มีจัด Category ดีๆ เราอาจจะได้ Social Network ที่ีรวมเอาคนชอบอ่านในแนวเดียวกันเข้ามารวมกันได้จำนวนมาก
กะว่าจะเริ่มจากคนรู้จักก่อน โดยรวมกันในหมู่คนเขียนบล็อค ใครจะร่วมโครงการมาลงชื่อได้เลยครับ
ว่ากันว่าคนเราดำเนินชีวิตอยู่ได้ ก็ด้วยว่ามีความฝัน เรามีจุดมุ่งหมายที่ยังไปไม่ถึงอยู่ตลอดเวลา ทำให้เราต้องดำเนินกิจกรรมต่างๆ ในชีวิตเพื่อสานความฝันเหล่านั้น
ครั้งหนึ่งผมเคยเขียนถึงความฝันด้านหนึ่งของผม มีคนถามผมว่าทำไมผมจึงเลือกเรียนและทำงานในสายงานนี้ ทั้งที่มันไม่สามารถส่งเสริมความฝันของผมได้แม้แต่น้อย
ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้น ในวันนั้น…
ความเป็นจริงคือ ความฝันในชีวิตของผม และน่าจะเป็นความฝันของคนจำนวนมาก ไม่ได้มีเพียงด้านใดด้านหนึ่ง คนจำนวนมากอาจจะฝันอยากเป็นดารา คนจำนวนมากกว่าอาจจะฝันอยากรวยพันล้าน คนจำนวนเพียงน้อยนิดอาจจะฝันอยากได้รับรางวัลโนเบล คนจำนวนไม่น้อยฝันทุกอย่าง
ข่าวร้ายคือ แทบไม่มีใครสานความฝันของตัวเองได้ครบถ้วน
เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว เราต้องเลือกที่จะเสียโอกาสในการสร้างความฝันบางส่วนของตัวเอง เพื่อสร้างโอกาสในการสานความฝันด้านอื่นๆ เรื่องนี้เป็นความจริงของชีวิตที่ยากจะหลีกเลี่ยง
แต่สิ่งที่แย่คือวันหนึ่งที่เราเข้าใกล้ความฝันบางอย่าง แล้วลืมความฝันทั้งหมดที่เหลือ ที่มันประกอบเป็นตัวเราขึ้นมา จนวันหนึ่งความฝันอันยิ่งใหญ่นั้นก็สำเร็จลง
แล้วเราก็ยืนถามตัวเองว่าเราเป็นใครกัน ด้านที่เหลือของเราหายไปไหน…..