ฟูจิอิชิราเมน

ช่วงนี้ท่องโลกการกินบ่อย วันนี้เล่าให้ฟังถึงอีกร้านนึงที่ไปกินมาแล้วชอบมากคือฟูจิอิชิราเมน

เรื่องของเรื่องคือร้านนี้มันโปรโมชั่น 10-30-50 คือหน้าร้านจะแจกบัตรลด 10% ถ้ากินครบเท่าใหร่ไม่แน่ใจ (200 มั๊ง) จะได้แสตมป์ทำให้บัตรลดกลายเป็น 30% เมื่อกินอีกครั้งก็จะกลายเป็น 50% แล้วหมดไป

รุ่นน้องไปอัพเกรดบัตรมาจนเป็น 50% เลยยกแลปไปถล่มกันมา

ร้านอยู่ที่ Major Avenue หน้าร้านมองไปเห็นกวางเรืองแสงอยู่

ตะเกียบ, ทิชชู่, และเมนูแนะนำ ผมสั่งไอ้ที่อยู่ในเมนูนี่แหละ

ทงคตซึ ทาคูนิราเมน (125 บาท) แพงมาก แต่อร่อยจนคุ้ม ยิ่งผมใช้บัตรลด 50% นี่ไม่ต้องคิดมาก 62.5 บาทราคาเท่าฮะจิบัง ถ้ากินราคาเต็มคงต้องโอกาสพิเศษสักหน่อย แต่ก็ยังคุ้มอยู่พอควร

อันนี้ฮายาชิราเมน สั่งมากินแบ่งๆ กัน กินกับมัสตาดอร่อยใช้ได้ แต่ชอบชามของตัวเองมากกว่า

อันนี้รู้สึกว่าจะเป็นชาชูราเมน

ของกินเล่นนี่ตัวทำมื้อนี้แพงเลย เพราะไม่ได้ลดราคาด้วย (ลดแต่ค่าราเมน) แถมสั่งเพลิน สั่งไปสั่งมาราคาจะเท่าราเมนเอา แต่ก็โอเคอร่อยดี

อันนี้อยู่ในร้าน ชอบเป็นการส่วนตัว

แถมท้ายด้วยนามบัตร เผื่อได้ค่าโฆษณา :P แต่ถ้าจะไปจริงๆ ดูแผนที่ด้านล่างดีกว่าเยอะ

 

ค่า Defaults

ปรกติแล้วเวลาเขียนโปรแกรม มักเป็นเรื่องดีที่เราจะใส่ค่า defaults เอาไว้ให้ผู้ใช้เลือก เวลาที่มีตัวเลือกที่คนส่วนมากเลือกกันอยู่แล้ว

แต่สำหรับคนไม่ละเลียดกับชีวิตอย่างผม ส่วนแทบทุกอย่างจะมีค่าดีฟอลต์ใส่ไว้อยู่แล้วจะได้ไม่เสียเวลาเลือก เช่น ใส่เสื้อตัวบนสุดในกองเสมอ, กินกาแฟคาปูชิโน่เสมอ ฯลฯ จะยกเว้นบ้างเวลามีโอกาสอยากเลือกอย่างอื่นบ้าง

ไม่เว้นแม้แต่ของกิน…

และนี่คือค่าดีฟอลต์สำหรับการกินเทอมนี้

เส้นเล็กต้มยำหมูมะนาว

เรื่องน่าสนุกคือผมกินอยู่ทุกวันเป็นเดือนจนน้องที่แลปทนไม่ไหว ว่ามันอร่อยอะไรกันนักกันหนา เลยกินตามกันยกแลป กลายเป็นวันต้มยำหมูมะนาวไป

วันไปกินยกแลปนี่สนุกมาก จากร้านไม่มีคนเอาคนห้าหกคนไปยืนต่อคิว แป๊บเดียวไม่รู้คนมาจากไหนอีกเป็นพรวน น่าจะไปขอค่าโฆษณาจริงๆ

ส่วนของแถมวันนี้เป็นค่าดีฟอลต์เทอมที่แล้ว

ข้าวคลุกกะปิ….

สองร้านนี้อยู่ที่เกษตรทั้งคู่เลยครับ

 

iBento

ไม่ได้ตั้งชื่อเองเล่นๆ แต่มันคือร้านอาหารญี่ปุ่นแถวม. เกษตร ที่เพิ่งเปิดมาไม่กี่เดือน เนื่องจากทำงานอยู่เกษตรมาเป็นปี แถมอยู่ดึกเลยต้องไปลองกิน

หน้าร้าน ยืนยันว่ามันชื่อ iBento จริงๆ ท่าทางเจ้าของร้านจะชอบ iPod มาก ในร้านเห็น iPod Docking วางอยู่ด้วย

ชาร้อนเติมได้เป็นกฏข้อแรกของผมในการเลือกกินอาหารญี่ปุ่นไปแล้ว อันนี้ 20 บาทก็พอโอเค เท่าที่กินมาไม่เคยเจอชาร้อนแบบเย็น (ชืด) เพราะใช้กาเดียวพนักงานเดินเติมเอา ไม่เหมือนกับ Zen ที่เอากาเท่าหม้อข้าวมาวางทิ้งไว้

ราคาผมกะดูคร่าวๆ ด้วยสายตา น่าจะถูกกว่าฟูจิอยู่ 20-30% นับว่าไม่ได้ห่างกันมากนัก แต่เมนูดูดีทีเดียว เทียบกับร้านอื่นๆ แถวๆ นี้

จานแรกเป็นเห็ดเข็มทองผัดเนย เป็นเมนูที่กินได้ทุกคน และสั่งร้านไหนก็ไม่เคยคุ้ม เพราะทำเองง่ายมาก เอาน่ะ มาแล้วก็ลองสักหน่อย ส่วนข้าวไข่หวานนั่นของน้องคนนึงที่กินข้าวมาอิ่มแล้ว เลยกินแค่นั้น

อันนี้ของชอบผม เฟรนซ์ฟรายจิ้มซอร์สวาซาบิ ตัวเฟรนซ์ฟรายนั้นไม่มีอะไรใหม่ น่าจะซื้อตามซุปเปอร์มาทอดเองได้เหมือนกัน แต่ซอร์สวาซาบินี่แนะนำมาก ว่าจะซื้อกลับบ้านมานั่งกินซักขวด

ของผมเป็นข้าวแกงกระหรี่กุ้งทอด รู้สึกจะ 69 บาท เยอะได้ใจดีแท้

กินไปกินมายังไม่อิ่ม เลยสั่งมินิซูชิมาอีกชุด มันเป็นชุดซูชิรวมแต่ทุกชิ้นมีขนาดแค่ 1 ใน 3 เลยเหมาะสำหรับเอามากินมันทุกหน้า ก็น่ารักดี จนไม่กล้ากินกัน – -”

จบแล้ว…

ร้านนี้ค่อนข้างโอเค เลยไปซ้ำมาแล้วสองรอบเมื่อวันก่อน เทียบความคุ้มรวมค่าเดินทางกับค่าจอดรถแล้ว เด็กเกษตรคงน่าไปลอง แค่คนที่อื่นคงไม่น่าถ่อมาเท่าใหร่

ของแถมก่อนจบของวันนี้คือ….

Pepsi Green???

เพิ่งเคยเห็น จากการสัมภาษณ์คนส่งของในรถเค้าบอกว่ามันเพิ่งมาเมื่อวาน!!! ใครลองแล้วรายงานที

 

เด็กคอมถามปัญหาคอม

เห็น [@ploysics บ่นไว้ในบล็อก](http://www.ploysics.com/when-you-in-com-dept/) เลยเขียนมั่ง

เรื่องหนึ่งที่ต้องยอมรับคือ มันไม่มีใครรู้ไปหมดทุกเรื่อง แม้แต่เด็กคอมเองก็ไม่มีทางรู้ทุกอย่างแก้ทุกปัญหาได้ ดังนั้นไม่แปลกที่จะถามคนอื่น

แต่ในฐานะรุ่นพี่ผมพยายามบอกน้องๆ หลายครั้งว่าให้ถามแบบที่คนตอบ “รู้สึกได้” ว่าเราคือเด็กคอม… ซึ่งแน่นอนว่าไม่น่าเป็นคำถามว่า

> นี่ๆ เครื่องเรามันเป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำอะไรก็ไม่ได้เลย ไม่รู้มันเป็นเมื่อใหร่ มันขึ้นอะไรแปลกๆ มาก็ไม่รู้ แล้วเราก็กดๆ ไปอ่ะ กดอะไรไปมั่งก็ไม่รู้ แล้วมันจะเสียมั๊ย

ทั้งประโยคเป็นคำว่า “ไม่รู้” ไปสักสิบแปดรอบ… (แล้วกูจะรู้มั๊ย…)

แนวทางหลักในการขอความช่วยเหลือ

– ตั้งสติ จะพูดอะไรนึกไว้ด้วยว่าคนตอบเขาไม่มีปัญหา เราเป็นคนมีปัญหา เราต้องอธิบายปัญหาให้เขาเข้าใจ
– พูดให้ชัด อะไรไม่ทำงาน “เข้าเน็ตไม่ได้”, “พิมพ์งานไม่ออก”, “เปิดโปรแกรมไม่ขึ้น” ฯลฯ
– บอกอาการอย่างชัดเจน หน้าจอขึ้นอะไรมา Error Code หมายเลขอะไร อ่าน__ทุกๆ__ Dialog ที่แสดงขึ้นมา
– ลองแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนเสมอ กูเกิลมี ปัญหาส่วนมากเอา Error Code โยนใส่กูเกิลก็ได้คำตอบแล้ว ทำเองมันเป็นส่วนหนึ่งของการเรียน
– อย่าขี้เกียจ อย่าให้คนอื่นทำให้ถ้าไม่จำเป็น ขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่แรงงาน พยายามถามเพื่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น จะได้เรียนรู้ว่าเพื่อนแก้อะไรไป ตอนเราทำงานแล้วไม่มีใครมาช่วยเราเหมือนตอนนี้ ความสามารถพื้นฐานเราต้องมีลงวินโดวส์เองได้แล้ว เรียนคอมกันแล้ว ถ้ายังไม่มี วันนี้ไรต์ข้อมูลลงแผ่นซีดีแล้วล้างเครื่องเองเลย ไม่ต้องรอให้เกิดปัญหา
– สุดท้ายแล้วเรียนรู้จากปัญหา ทำความเข้าใจกับมัน ตั้งเป้าหมายให้ตัวเองไม่ติดปัญหาที่เดิมอีกต่อไป